بیاییم در «طلوع هر طلیعه» و «وقوع هر وقیعه»،
خدا را به جای «حاشا،تماشا»کنیم و به جای«ادّعا،دُعا»!
بیاییم در «صَفِّ صفا»بایستیم،نه در «جَفِّ جفا».
اگر «دیدۀ دل» را به روی «پدیدۀ فضایل» بگشاییم،
خدا را در «تبسُّم هر گُل» و «ترنُّم هر بلبل» مییابیم.
«لحظهای بیخدازیستن» و «لمحهای بیهُدانگریستن»،
«راز روانپریشی» و «آغاز کژاندیشی» است.
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
وقیعه :کارزار، حادثه ،آسیب
جَفّ: جماعتی از مردم،عدد بسیار
لمحه: چشم برهم زدن
