جعفر بخشی بی نیاز روزنامه نگار و عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : پرسید مسلمانی یا مسیحی. به کدام آیینی و به چه طریقتی هستی. گفت هیچ کدام. من انسانم. و انسانیت حتما که بهترین دین دنیاست که در خود تمامِ آداب و ترتیبِ مذاهب و ادیان را دارد و انسان ها را به صراط مستقیم و حق رهنمود می دهد. اما از آنجائیکه انسان ها از منظر تفکر و ظرفیت های انسانی و نسبت به برداشت های محدودِ اندیشه ای ؛ متفاوت آفریده شده اند و نگاهشان با هم فرق دارد ؛ حقیقتِ موجود در جهان هستی را به اندازه ی ظرفیت شان و فم و دانایی شان می بینند و هر آن چه در جهان آفریده شده را از نگاه شخصی و حتی سلیقه ای دنبال می کنند. طبیعی ست که از مذهب و دین هم تفسیر و برداشت های متفاوتی داشته باشند و موفق به کشف کل حقیقتِ هستی نشوند و حتی نسبت به آن ادعای ناصواب هم داشته باشند و دین را قائل به فهمِ شخصی کنند. غالبا ما انسان ها زمانی که به حقیقتی پی می بریم و به آن معتقد می شویم ؛ نسبت به آن تعصب هم داریم. حتی با آن وجود که میدانیم ممکن است آن چه ما می بینیم و می دانیم صحیح نباشد. اما جهل انسان اجازه نمی دهد رخدادِ کشف شده ؛ مسیر عادی و روتین خود را طی کند و معرفت و دانش انسان را بهبود بخشد.
برخی از متولیان مذاهب ؛ خاصه در بین شیعه و سنی دین را تفسیر به رای می کنند و آن دینی را که به سود و منفعت است می خواهند و با دامن زدن به اختلافات مذهبی برخورد های تفرقه افکنانه فرقه ای را تشدید میکنند. باید سوال کرد که طرح مسائلی از این دست چه دردی از هزاران درد بی درمان مسلمانان را درمان خواهد کرد. اصالت تمام مذاهب از نظر مسلمانان الزاما به معنی دشمنی و نفاق نیست. بلکه خود شاهد و دلیل محکمی بر تفاوت دیدگاه هاست. برداشت درستی که باعث رشد و شکوفایی معارف دینی می شود و اختلافات را کنار می گذارد. ما تمام اهل توحید را امت واحده و یک دست می دانیم و تفکر فرقه گرایی ناشی از تعصب کور و جاهلانه را رد می کنیم. مذهبی که هر کس می خواهد ولو به زور و تهدید و خرافه راه و مسیر خود را بر حق و مذهب دیگران را باطل بداند قطعا مردود و منسوخ است. میان شیعه و سنی هم همین مسیر دارد طی می شود تا آنان که بین این ادیان تفرقه می اندازند بتوانند از آب گل آلود ماهی بگیرند و دیانت واقعی را از دو مذهب به شکل نامتعارفی به چالش بکشند. دقیقا همانند وهابی ها که رابطه میان سنی و شیعه را به رابطه ای میان مسلمان و کافر تبدیل کرده اند و اعتقاد دارند که مذهب ما عین اسلام و دیگر فرقه ها، ضاله و گمراه و حتی کافر و مهدورالدم است.
ما امروز بیش از هر زمان دیگری به وحدت و همدلی بین ادیان نیازمندیم و لازم می دانیم در فضایی صمیمی و یک دست بر اساس انصاف و تقوا با هم و در کنار هم زندگی کنیم. پس قطعا باید از هر کاری که موجب تفرقه و درگیری می‌شود دوری کنیم و اختلافات را کنار بگذاریم. اختلافاتی که اگر عقلانی و بر پایه ی استدلال و منطق حل و فصل نشود چه بسا منجر به درگیری هم بشود و رخدادهای فاجعه باری را به وجود بیاورد. چه شیعه و چه سنی باید بدانند که نسبت به هم تعهد دارند که وحدت خود را در هر شرایط و موقعیتی حفظ کنند. اینکه ایام میلاد پیامبر (ص) را هفته وحدت نام گذاری کرده اند بی دلیل نیست. هر کس در این جامعه و البته در تمامی جوامع عقیده و رای خودش را دارد، بحث‌های محترمانه علمی و دینی هم نه تنها مانعی ندارد که تقویت کننده ی پایه‌های وحدت آگاهانه است. اما سبّ و لعن و ناسزاگویی و ایجاد تفرقه و اختلاف کار شیعه نیست. امروزه هیچ توجیهی برای ایجاد تفرقه میان مسلمانان پذیرفتنی نیست و ایجاد تفرقه به هر نام و بهانه دیگری هم بر خلاف مصالح دینی و منافع ملی ست و بی گمان خیانت به اسلام و مسلمانان محسوب می شود. باید که انسانیت را چون پرچمی بالا نگاه داشت و عقاید و نظرات خود را برای زندگی بهتر و سالم تر به کار گرفت. عیسی باید که به دین خود باشد و موسی نیز. تمام … !
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
