غُنچه تا هنگامی که «لب بربندد» و با «طرب نخندد» ،
نه «گُل» می شود و نه «محبوب بُلبُل».
انسان نیز تا از «آزادی بگریزد» و با «شادی بستیزد»،
نه «معنای زندگی» را می فهمد و نه «مبنای ارزندگی» را.
بیاییم «گُل لبخند» را از «تعامُل با هیچ شهروند» دریغ نکنیم.
و «غنچۀ لبخند» را بر «لب های نژند» بنشانیم.
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
نژند: اندوهگین،افسرده،خشمگین
