چه «نادان» و «ناتوان» اند،
آنان که «خودارزی را نمی دانند» و «عشق ورزی را نمی توانند».
آنان که عشق را «نمی فهمند»،چه در «وهم اند»!
اینان در هر «پگاهی» با چه «نگاهی»،
از «خواب مستی برمی خیزند» و از «اضطراب هستی می گریزند»؟
عشق به «انسان،سان» می بخشد و به «جهان،جان»!
بی عشق نه «جان قابل زیستن» است و نه «جهان قابل نگریستن»!
بیاییم با عشق به «زندگی معنا» بخشیم و به «ارزندگی مبنا».
تا بتوانیم «فلسفۀ هستی» را از «سفسطۀ پستی» برهانیم!
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
سان: رسم،عادت،بهره،روش
سفسطه:استدلال و قیاس باطل و مغالطه
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
