هیچ «دشمن» چون «من»،
نمی تواند مرا «حقیر» و «تحقیر» کند؛
زیرا تنها من می توانم با «رفتارِ خویش» و «گفتارِ بیش»،
و با یک «لحظه لغزش»،یک «دنیا ارزش» را نابود کنم.
بزرگی در «ذات،ریشه» دارد و در «صفات،اندیشه».
آن که در «فطرت،کرامت» احساس کند و در «فکرت،سلامت»،
هیچ قدرتی نمی تواند او را «خوار» و «بی اعتبار» سازد.
در «آیینِ وارسته»،«آیینۀ شکسته» را،
اگر «صد باره»،«هزار پاره» هم بکنید،
هر قسمت «سینه ای سیمینه» است و «آیینه ای بی کینه».
چه زیبا سروده در این «وادی»،«خلیل جوادی»:
آیــینه سر بدزد کـــــــه کـــــــورند سنگ ها
فرسنگ هـا ز عــاطــــــفه دورند سنگ ها
آیینه چون شکست بــــه تکثـــیر می رسد
بیــــــهوده در تدارک گـــــــــــــورند سنگ ها
گفتارِ بیش: پرحرفی،زیاده گویی
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
