«اهورای مهر» از «ورای سپهر» در هر «پگاه سپید» با «نگاه امید»سرمی‌کشد. تا با «شور بدرخشد» و همه جا را «نور ببخشد». ولی شب با «تودۀ تباه» و «سودۀ سیاه»،...