در «پهنای زمین» و در «درازای زمان»، روزگار،هر«تفکُّرِ فاسد» و «تحجُّرِ کاسد» را که می‌خواهد «ذاتش را رسوا» و «آفاتش را هویدا» کند، به آن «قدرتِ مطلق» و «فرصتِ رونق»می‌دهد....

گفت: میز قدرت چه چسبندگی عجیبی دارد،که بعضی ها ده ها سال است نه  خودشان می توانند از آن دل بکنند و نه دیگران می توانند آنان را جابه جا...