«وقار و ادب»در هر «دیار و هر مکتب»، بر «پویایی عبادت» و «پایایی سعادت»می‌افزاید. «جان جاودانه» می‌تواند در همین «جهان بیگانه»، خود را از «تنگنای تن خاکی برهاند» و به...

هیچ «عادت»،انسان را به «سعادت» نمی رساند؛ بلکه عادت‌ها،«انسان را نابود» و «جهان را دچار جُمود» می‌کند. انسانی که به طعمِ «اَلَمْ‌چشیدن» و «ستمْ‌کشیدن» عادت‌کند، هرگز نه به «رهایی»می‌اندیشد و...

آنان که به «عبادت،عادت دارند» و این «عادت را سعادت می پندارند»، «بسی بی راه می پویند» و «بسیار اشتباه می گویند». عبادت نه به «یاری نماز و روزه» است...