او قطرۀ شبنم روشنی بود که در شبانگاه شعور و در پگاه نور بر گلبرگ‌های صحیفۀ روزگار ما نشست. روح بلند و بزرگ او که بلندای زمان و پهنای زمین...

در هر «دم و بازدم» در هر «طلوع سپیده دم» و از آن لحظه که «دیده ها را می گشاییم» و به «پدیده ها می گراییم»، «دوربین الهی» با «آروین...