هر جامعه آن گاه «روی رامش» و «آرزوی آرامش» را احساس می‌کند، که «ارادۀ مردم»،نه «افادۀ توهُّم»، در همۀ «محاکم»،«حاکم» شود و «خوی میل فردی» از «روی ریل گفتاوردی»فرود آید...