در «پهنای زمین» و در «درازای زمان»، روزگار،هر«تفکُّرِ فاسد» و «تحجُّرِ کاسد» را که می‌خواهد «ذاتش را رسوا» و «آفاتش را هویدا» کند، به آن «قدرتِ مطلق» و «فرصتِ رونق»می‌دهد....