با شروع به کار دولتها، آنچه مرسوم است تعاریف و تمجیدهایی است که گاها این تمجیدها انتظاراتی را از دولت جدید ایجاد میکند که با امکانات و توانایی های دولت خارج است. خواه دولتِ مستقر اصولگرا، اصلاح طلب، اعتدالی و غیره باشد.
نگارنده تلاش میکند در سه نوشتار توصیفی از واقعیت دولت جدید الاستقرار بیان نماید.
نوشتار اول بر مؤلفه سیاسی متمرکز است و دولت دکتر رئیسی را از منظر سیاسی مورد بررسی قرار میدهد.
سیاسی:
اگر منشأ تئوریک سیاست و دولت ها را در یونان باستان بدانیم، سایر ملتها و فرهنگها هر یک به نوبه خود در بسط این مفاهیم و واقعیت ها تاثیراتی داشته اند. پس از ورود اسلام به ایران، ایرانیان با شناخت عمیقی که از پیام رحمانی اسلام پیدا کردند، تلاش کردند تا بر شیوه حکمرانی دوره اسلامی اثرگذار باشند. در این مسیر از اندیشه های باستانی، فلسفه یونان و آیین اسلامی تلفیق حکیمانه ای ایجاد کردند که به استقرار پایه های حکومت اسلامی در ایران انجامید و تا به امروز استمرار یافته است. با رجوع به تاریخ ایران، خصوصا پس از ورود اسلام، به روشنی در میابیم که هرگاه تعادل در نیروهای فکری و اجرایی بر هم خورده است، رشد و پیشرفت متوقف شده است و سیاست ورزی به بیراهه رفته است.
پرواضح است که جمهوری اسلامی در اندیشه و عمل دنبال متعادل ترین شیوه حکمرانی در ایرانِ پس از اسلام است.
در سالهای اخیر، در مقاطعی مشاهده شده که عناصری در دولتها به نوعی تعادل را برهم میزدند و سعی در ایجاد شکاف در تعادل منطقی سیاست در جمهوری اسلامی می شده اند. از همین پنجره که به دولت دکتر رئیسی نظر میکنیم، یک وحدت تئوریک، نخبگانی و اجرایی را در چینش کابینه مشاهده میکنیم.
دولتها کارویژه های مختلف سیاسی، اجرایی، فرهنگی، اقتصادی و ورزشی دارند، اما همه ابعاد نهایتا از یک دستور کار سیاسی تبعیت میکنند. چنانچه این دستور کار از یک وحدت رویه و مبنای تئوریک قوی برخوردار باشد، توان همپوشانی بیشتری بین نیروها ایجاد میکند.
آنچه نگارنده و سایر دغدغه مندان را نسبت به آینده دولت دکتر رئیسی امیدوار میکند، پشتوانه تئوریک استواری است که از مبانی اسلام راستین و آرمانهای انقلاب اسلامی اتخاذ شده است و نیروهای فکری مختلف را در کنار هم قرار داده است.
چنین تدبیری بدون شک با مطالعه و تحقیقات فراوان صورت گرفته است که بدون شک نشان از تسلط دکتر رئیسی و مشاوران ایشان بر تاریخ سیاسی ایران و مبانی انقلاب اسلامی دارد و این به خودی خود حاصل نمیشود مگر با سیاست ورزی حکیمانه.
سجاد ریحانی نژاد
