جعفر بخشی بی نیاز روزنامه نگار و عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : شعری داشت با این مضمون : بسیار بباید پدر پیر فلک را ؛ تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید. فهم ساده ی این شعر می شود این جمله که روزگار تا آدمهای درست درمان خلق کند و از آنان ستاره و ماه بسازد ؛ پیر می شود. در زمانه ای که بزرگان و سلاطین دیانت و تقوی راه به بیراهه می برند و نمادهای آدمیت را خش می اندازند ؛ باید که برای انسانهای خاص و متفاوت و البته سالم کلاه از سر برداشت و به احترام شان تمام قد ایستاد. همان هایی که در بخشش و اکرام به مرز سالاری و مردانگی رسیده اند و گوهر وجودشان قیمت ندارد. آنهایی که یک روز صبح تا شنیدند بدخواهانشان برایش شب نامه پخش کرده اند و تهمت ها و افتراهای کذایی را در کوچه و خیابان جار زده اند ؛ به جای آن که برایشان شمشیر را از رو ببندد و دودمانشان را ویران کند ؛ چنان با حریت و عشق رفتار کرد که دشمنان توی همان اتاق بر زمین نشستند و زار زار بر این همه منش و مرامِ انسانی گریستند. باور نداشتند مالکی دیگر در این زمانه زاییده شده باشد که به تهمتِ یک اوباش به جای مشت بر دهان کوفتن به مسجد شود و برای خریتِ او از درگاه خدا طلب استغفار و توبه کند.
و او دقیقا همان مالک بود با شیوه هایی از رفتار و شخصیت انسانی که در این وانفسای روزگار در کمتر کسی یافت می شود. بی گمان او را باید یکی از تأثیر گذارترین مدیران دستگاه نظام قضایی در کشور دانست. مسئولی که با آخرین عنوان ( معاون برنامه ریزی و امور عمومی دیوان عالی کشور ) به مقامِ بازنشستگی نائل شد تا ماهتابی روشن بر سر در آسمان قوه قضاییه باشد. کسی که پیش از این در بوشهر بود و بعد زنجان و در قزوین ریاست دادگستری استان قزوین را عهده دار شد و پس از قزوین به ریاست سازمان تعزیرات حکومتی کشور منصورب شد همچنان که معاونت وزیر دادگستری را هم در کارنامه مدیریتی خود داشت. سوابقی درخشان ؛ ارزشمند و پر قیمت که نشان از تخصص ؛ اشراف و نگاه راهبردی او به مدیریت کلان قضایی داشت. منشور اخلاقی این اسطوره ی قضایی کشور با تأکید بر ارزش هایی مانند صداقت ؛ عدالت محوری ؛ امانت داری ؛ راز داری و پاسخگویی شفاف برای نخستین بار راهبردی عملیاتی برای ارتقای سطح رضایت مندی مراجعین و افزایش اعتماد عمومی به دستگاه قضا شد. منشوری که به گمان همه تضمینی برای ارتقاء سرمایه اجتماعی قوه قضائیه قلمداد گشت.
رئیس کار گروه ارزیابی مدیران قوه قضائیه و معاون شعبه سی و یکم دیوان عالی کشور و دکترای حقوق در رسیدگی به پرونده های کلان و مهم نقشی فعال و بسیار تعیین کننده داشت به گونه ای که با توجه به سابقه مدیریتی وی و شناخت دقیق از ساختار حقوقی مناطق مختلف ؛ باعث تسریع ؛ دقت و شفافیت در صدور احکام شد. دکتر جمال انصاری از مدیرانی بود که مدیریت را با علم ؛ اخلاق و تحول در هم آمیخت و نمادِ یک مدیرِ سالم در قوه قضاییه را به درستی رونمایی کرد. اینک سالهایِ درخشانِ عمرِ با برکتِ دکتر جمال انصاری با مسئولیت هایی که پیش از این در ساختار قوه قضاییه داشته وارد مرحله ی جدیدی از زندگی او می شود. گرچه هنوز و برای همیشه در قوه قضاییه اسم و رسم دارد و برازنده است تا کنار بزرگان قوه بنشیند و اندیشه اش را همانند گذشته رو کند. تلاش هایی صادقانه برای سلامتِ روح و جسم و جان. در مسیرِ اعتدال و خدمت و مهر بودن. جوانمرد و پرهیزگار و وارسته ماندن. سالارِ فاتحِ ادب و آیین نیکِ انسانی شدن که در نگاهِ مریدان و عاشقانش در جمال بسیار برازنده بود و در کمال در غایتِ قهرمانی. او را دوست می داریم چنان که عشق را در او تمام و کمال بی نقص یافتیم.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
