در آستانه هشتاد و هشتمین سالگرد «حادثه 7 جولای»، سالن نمایش اسناد جنایات یگان 731 متجاوزان ژاپنی برای نخستین‌بار، ویدئوی کامل شهادت شفاهی ماساکونی کورومیزاوا یکی از اعضای سابق این یگان را در چین منتشر کرد.
کورومیزاوا در این ویدئو می‌گوید: من بیش از 300 جسد انسان را تشریح کردم؛ یک‌سوم آن‌ها به‌عنوان نمونه حفظ شدند و بقیه سوزانده شدند. هنگام تشریح، بدن‌ها هنوز گرم بودند و خون از آن‌ها فوران می‌کرد.
بر اساس «فهرست اعضای باقی‌مانده بخش پیشگیری از بیماری‌های همه‌گیر و آبرسانی ارتش کوانتونگ»، موسوم به «فهرست اعضای یگان 731»، ماساکونی کورومیزاوا متولد 25 مه 1913، از 31 مه 1944 به‌عنوان دستیار تکنسین فعالیت می‌کرد و در سال 1993 در ژاپن درگذشت. او در این ویدئو به جرایمی همچون کالبدشکافی انسان، آزمایش‌های انسانی و اجرای جنگ باکتریولوژیک اعتراف می‌کند.
در همین ویدئو، ماساکونی هوتوزاوا نیز اعتراف می‌کند که برای تولید باکتری‌های مرگبارتر، متجاوزان ژاپنی باکتری‌ها را به افراد زنده تزریق می‌کردند تا به نتایج مطلوب برسند. این افراد زنده که در آزمایش‌ها استفاده می‌شدند، «مالودا» نامیده می‌شدند.
جین شی‌چنگ، معاون دبیرکل مؤسسه تحقیقات هاربین درباره تاریخ تجاوز ژاپن به چین با استفاده از جنگ باکتریایی و گازهای سمی، گفت که استفاده از انسان‌ها و حیوانات به‌عنوان «مالودا» توهینی آشکار به کرامت انسانی و نوعی جنایت ضدبشری است.
ماساکونی هوتوزاوا همچنین می‌گوید: افرادی از ملیت‌های چینی، کره‌ای، مغول و گاهی روسی وجود داشتند. معمولا بیش از 40 نفر در انبار نگهداری می‌شدند و همیشه 40 نفر در دسترس بودند، چون برخی در جریان تحقیقات کشته می‌شدند و افراد جدید جایگزین می‌شدند.
به گفته جین، بر اساس شهادت کاواشیما کیوشی، رئیس بخش چهارم یگان 731، در دادگاه خاباروفسک، از سال 1939 تا 1945، سالانه حدود 400 تا 600 نفر به‌عنوان مواد آزمایشگاهی به زندان ستاد یگان 731 منتقل می‌شدند و دست‌کم 600 نفر هرسال در اثر این آزمایش‌ها جان خود را از دست می‌دادند؛ مجموع قربانیان کمتر از 3 هزار نفر نبوده است. همچنین با استفاده از آمار بایگانی‌های ویژه و شهادت‌های شفاهی، تایید شده که هزار و 549 نفر از قربانیان آزمایش‌های انسانی در «ساختمان سیفانگ»، زندان ویژه یگان 731، حضور داشته‌اند.
کورومیزاوا در این ویدئو می‌گوید به دلیل مقررات محرمانه بودن یگان 731، حتی خانواده‌اش از رفتار مجرمانه او اطلاعی نداشتند. این موضوع یکی از دلایل اصلی افشا نشدن سریع جنایات این یگان پس از پایان جنگ جهانی دوم بوده است.
جین شی‌چنگ می‌گوید که در واقع تنها شمار اندکی از اعضای پیشین یگان 731 پس از گذشت این همه سال، شهامت افشاگری پیدا کرده‌اند و بیشتر آن‌ها هنوز سکوت کرده‌اند. او تأکید کرد که افشای جنایات یگان 731 باید مسئولیتی مشترک برای همه نیروهای صلح در جهان باشد. هدف اصلی از این افشاگری‌ها، آگاهی از گذشته و عبرت گرفتن برای آینده است.
ز
