حمیدرضا مرادی عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : چند روزی است که بحث خالی شدن هرمز این جزیره رنگین کمان ها و بهشت زمین شناسان دنیا از خاکهای رنگی داغ شده است از واکنش مردم تا کنشگران محیط زيستی واصحاب رسانه تا اداره کل محیط زیست استان که فراخوان بازگشت خاکها را مطرح نمود تا تذکر نماینده مجلس به سازمان محیط زیست کشور در این خصوص اما در یک آسیب شناسی می‌توان گفت که در مراحل اول که اهمیت این خاکهای رنگی و ارزشمند زمین شناسی از طرف اهالی شریف فروشندگان صنایع دستی و تور لیدرهای جزیره به درستی درک نمی شد همین خاکها در شیشه ها که به نحوی زیبا در معرض دید و خرید گردشگران قرار داده می شد تا بعنوان کادو و سوغات و ره آورد سفر به این جزیره به منازل گردشگران برود و در بوفه ها و طاقچه ها به یادگار بماند در حالیکه این خاکها صنایع دستی نبود ولی چون سهل و آسان بود منبع درآمد محسوب می شد در مرحله بعد همین خاکها از تنها راه دسترسی جزیره یعنی مسیر آبی از جلو چشم ماموران اداره بنادر و دریانوردی استان و با قایق ها و تندروهای این اداره بهمراه گردشگران چه پیدا و چه پنهان برده می شده است قطعا طبیعت شکننده طبیعی هر منطقه ای آنهم بخصوص جزیره هرمز که در چند دهه اخیر با هجمه رو به رشد تبلیغات فضای مجازی دهها هزار گردشگر را در ایام تعطیلات زمستان‌ها و تعطیلات نوروز به این جزیره کشانده است و گاها اهالی این جزیره را با مشکل انباشت زباله کم آبی و ..روبرو می کرده است تاب و توان گردشگری بدون زیر ساخت را نداشته و ندارد کشف حدود چهل کیلوگرم خاک در یک روز پس از رسانه ای شدن و حساس شدن موضوع نشان می‌دهد در هر روز چه حجم خاکی از این جزیره در طول دهه ها برده شده است شاید معادل یک جزیره دیگر وقتی ما خاک را بعنوان یک کالای سوغاتی در معرض دید و خرید گردشگران قرار دادیم و اول خودمان بعنوان متولی امامزاده حرمت آن را نگه نداشتیم گردشگری که خاک را آسان و بدون هزینه در ساحل کوه و تپه ها در اختیار خود می دیده است بجای خرید اقدام به برداشت آن نمود و این روال تبدیل به یک رویه اشتباه شد که سالها ادامه پیدا کرد تا اینکه ساحل نقره ای و سرمه ای را خالی از این خاک نمود اقدامی که شاید درس عبرتی شود برای دیگر جاذبه های طبیعی استان که قطعا جایی دیگر همچنان در هجوم گردشگران در حال تخریب است
عادت کرده ایم صدایی که گویا تا بیش از حد بلند نشود به گوشمان نمی رسد وقتی هم رسید خیلی دیر شده است زنگ خطری که دهها نمونه چون هرمز دارد ولی چون رسانه ای نمی‌شود خاموش می ماند
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
