مجید گودرزی عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت: با این حجم از بلاهت در مدیریت سرمایه های کشور ،آیا کسی هست که انتظار رشد و توسعه داشته باشد؟
سرمایه یک منبع ارزشمند و کمیاب برای توسعه در هر کشوری است. بدون سرمایه رشد و توسعه اقتصادی ممکن نیست و میتوان گفت :«مدیریت صحیح سرمایه های یک کشور لازمه رشد و توسعه اقتصادی است» .
چه بسیار کشورهایی که سرمایه های هنگفتی دارند، اما از عقب مانده ترین کشورهای جهان هستند. مانند اتیوپی و سودان. و چه بسیار کشورهایی که با مدیریت درست سرمایه های اندک خود ، رشد خیره کننده ایی داشته اند. مثال عینی آن هم ژاپن ، کره جنوبی و مالزی است.
بهر حال بنیادی ترین موضوع در علم اقتصاد مدیریت سرمایه گذاری است. سرمایه گذاری باید اولویت بندی شود و در بخش هابی صورت گیرد که هم بازدهی بیشتری داشته باشد و هم هزینه فرصت کمتری .
سرمایه های هنگفتی صرف سد سازی در حوضه آبریز دریاچه ارومیه شد. بخش بزرگی از این سد سازی ها، که باعث تخریب محیط زیست بود، مصداق واقعی «طناب مفت» بود . ۱۰۳ طرح سد سازی که با در حال بهره‌برداری هستند ، یا در دست ساخت و با دردست مطالعه. سالی ۵ تا ۶ هزار میلیارد تومان هم باید صرف احیای دریاچه شود!
مجموع سپرده‌های ریالی و ارزی شبکه بانکی کشور در مجموع 32 استان به 11 هزار و 568 هزار میلیارد تومان رسیده که با کسر سپرده قانونی این سپرده‌ها به 10 هزار و 525 هزار میلیارد تومان رسیده است. اگر نرخ سود این سپرده ها ۲۳ درصد هم باشند، نسبت به تورم حدودا ۴۰ درصدی سالانه حدود ۱۷ درصد بازدهی منفی دارند. همچنین ارزش افزوده این سپرده ها صفر می باشد. در اکثر کشورها به سرمایه های رسوبی مالیات و کارمزد تعلق می گیرد. اما در ایران به این کنز مالی سود هم می دهند!
تخمین زده میشود حدود ۳۰۰ تن طلا مردم ایران در خانه های خود نگهداری می کنند. این یعنی 2/434/200/000/000/000 (دو هزار و چهارصد و سی و چهار هزار و دویست میلیارد تومان) سرمایه که از اقتصاد خارج و با ارزش افزوده صفر در طلا و فلزات گرانبها سرمایه گذاری شده است.
در ایران بیش از ۶۵۰۰۰ هزار طرح نیمه تمام وجود دارد که ارزش افزوده و بازدهی همگی آنها نزدیک به صفر است و بیشتر این طرح ها توجیه سیاسی داشتند و نه اقتصادی.
طبق گفته رئیس گروه مشارکت عمومی و خصوصی سازمان برنامه و بودجه طبق سامانه طرح‌های نیمه‌تمام 60 هزار طرح استانی و 6 هزار طرح ملی نیمه‌تمام در کشور داریم . متاسفانه آن مار دقیقی از حجم بودجه حبس شده در طرح های نیمه تمام وجود ندارد اما برای اتمام آنها بین ۷۰۰ تا ۱۲۰۰ هزار میلیارد تومان بودجه نیاز است. اگر درصد درصد پیشرفت آنها را حدود ۵۰ درصد در نظر بگیریم ، همین مقدار بودجه در این طرح ها سرمایه حبس شده که بازدهی صفر دارند و ارزش افزوده صفر و هزینه فرصت وحشتناک.
ایران چهارمین کشور دارنده رمز ارز در دنیاست و بیش از ۱۳ میلیون ایرانی در این بازار فعالیت می کنند. میزان رمز ارز موجود در کیف پول ایرانیان حدود ۸ میلیارد دلار یعنی 800/000/000/000/000 هشتصد هزار میلیارد تومان است . هنوز سرمایه گذاری در پول در ایران معاف از مالیات است!
ایرانیان حدود ۴۰ میلیارد دلار اسکناس دلار خریداری کرده اند و با دلار صد هزار تومانی حدود 4000/000/000/000/000 چهار هزار هزار میلیارد تومان سرمایه در خانه های خود دپو کرده اند از ترس کاهش ارزش ، اقتصادشان را ویران کردند.
با کل نقدینگی کشور نمی توان بیش از ۳۳ درصد خانه های تهران را خرید . حدود ۴۰ درصد سرمایه های کشور در بخش مسکن با ارزش افزوده نزدیک به صفر و بازدهی منفی رسوب شده است . در حالی که این درصد در کشورهای پیشرفته حدود ۱۰ درصد است .
ما اینچنین سرمایه های کشور مان را مدیریت کرده ایم و بطرز احمقانه ایی انتظار رشد و توسعه داشته ایم . در حالی که عقب ماندگی حق ما بوده است .
ما بدنبال مذاکره هستیم تا یکی پیدا شود و ما را از خود تحریمی نجات دهد. تحریم‌های داخلی سرمایه گذاری به مراتب از تحریم‌های خارجی بیشتر بوده است و بیشتر تحریمها روی اعمال نابخردانه ما برنامه ریزی شده است.
چه کسی قادر است ما را از دست رفتارهای غلط مان نجات دهد!؟
دل سالها طلب جام جم از ما می کرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
یک پاسخ
آقای گودرزی واقعا درست گفتید اما کو گوش شنوا ؟! الان همین دلار که ایرانیان۴۰ میلیارد آنرا ذخیره کرده اند خودش در حال سقوط ارزش هست و در سراشیبی سقوط قرار دارد ،ضمن اینکه ما محققینی داریم که می‌توانستند کشور را از این بن بست اقتصادی نجات دهند اما هیچوقت گوش شنوایی برای این عزیزان نبوده است