دکتر حسن خسروی. مدرس دانشگاه و متخصص امور برنامه و بودجه کشور و مؤلف کتاب روابط عمومی و ارتباطات و عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت :
شکی نیست که بازنشستگان ، چشم و چراغ یک کشور و سرمایه های ارزشمند و گنجینه های والاقدر عرصه علم و عمل هستند که بایستی دولتمردان آنها را به هر شکل ممکن تکریم نموده و عزیز شمرده و حمایت نمایند. بازنشسته کسی نیست که از متن به حاشیه رفته باشد بلکه او عین متن و محتواست که در تمام شئونات و امورات جامعه بایستی در صف اول احترام و بزرگی و درخشش باشد.
متاسفانه هیچ بازنشسته ای از سوی دولت برای جشنواره های فیلم و موسیقی و تآتر دعوت نمی‌شود. متاسفانه هیچ خواننده ای در کنسرت خود هیچ ردیفی از صندلی‌ها را برای احترام به بازنشستگان اختصاص نمی‌دهد. متاسفانه هیچ سکویی و هیچ جایگاهی در استادیوم های ورزشی به بازنشستگان اختصاص داده نمی‌شود. متاسفانه هیچ بازنشسته ای برای افتتاح هیچ نمایشگاه و پروژه ای دعوت نمی‌شود و خلاصه دولت و دولتمردان هیچ برنامه ای برای زندگانی و ادامه حیات بازنشستگان ندارند. آیا مدیران ما نمی‌دانند که بازنشستگان خرج و مخارجشان بسیار بیشتر از شاغلین است؟!؟ اگر می‌دانند و کوتاهی می‌کنند که قطعا خلاف راه و روش خداوند و اولیاء و انبیاء عمل کرده اند و اگر نمی‌دانند که قطعا بدلیل بی توجهی و عدم کفایت و ترک فعل باید از پست و مقام خود کنار گذاشته شده و حتی تنبیه و جریمه شوند.
بازنشستگان بیشتر از هر چیز به احترام و توجه و تکریم جایگاه و شخصیت نیاز دارند چرا که آنان آیینه تمام نمای وضعیت آینده شاغلین هستند و اگر ضعیف و خفیف شمرده شوند ،این سرمایه اجتماعی جامعه است که به شدت آسیب می‌بیند. بازنشستگان منبعی عظیم و سرشار از تجربه های تلخ و شیرین هستند که جوان‌ترها به منظور پیشگیری و پرهیز از هرگونه آزمون و خطا می‌توانند با مراجعه به بازنشستگان، راه را از چاه باز شناسند و این دقیقا به نفع کشور خصوصا صرفه جویی و استفاده بهینه از بودجه عمومی کشور است. هر کجا که از علم و سابقه و تجربه باارزش بازنشستگان استفاده شده صرفه جویی قابل ملاحظه ای در وقت و انرژی و منابع را شاهد بوده ایم و هر کجا که بازنشستگان را از متن به حاشیه رانده ایم، شاهد خسارت و دوباره کاری و موازی کاری و اتلاف منابع بوده ایم و هر عقل سلیمی به ما می‌گوید که بازنشستگان واقعا یک فرصت هستند نه یک تهدید. تهدید برای یک سازمان و یک کشور وقتی است که بازنشستگان بدلیل عدم توجه لازم و کافی وقتشان به بطالت در پارک‌ها و پانسیونها و… بگذرد. تهدید برای دولتمردان آن است که بازنشستگان به عنوان مصداق بارزی از اشرف مخلوقات ، اسیر معیشت باشند و خجالت زده و شرمنده خانواده و اهل و عیال خویش. بازنشستگان فصل جدیدی از زندگی پس از اشتغال را آغاز می‌کنند که بایستی جسم و جان آنان طراوت و صفای بیشتری را شاهد باشد و این وظیفه دولتمردان است که در سه حوزه مهم حواسشان به بازنشستگان باشد : مسئولیت اجتماعی، حقوق شهروندی، سرمایه اجتماعی. جامعه موفق و شاد و باانگیزه و بهره ور، جامعه ای است که بازنشستگان آن در صلح و صفا و آرامش و آسایش و احترام مضاعف باشند. امید است رئیس جمهور محترم به این مهم توجه ویژه داشته باشند.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
