علی لاریجانی چهره جذاب سیاست در این شرایط به حساب میآید. او به دلیل اینکه در داخل نظام سیاسی مورد اعتماد به حساب میآید و حکم مشاورت از سوی مقام معظم رهبری دارد، میتواند سخنانی را بر زبان آورد که شاید دیگران دقت او را ندارند که بزنند یا احتیاط میکنند. او به طور مثال در گفتوگوی طولانی که با خبر آنلاین دارد و بخشهایی از آن را میخوانید با صراحت میگوید برای رفع تحریم باید مذاکره کرد.
تنگ کردن صحنه سیاسی به صلاح کشور نیست
مرحوم مدرس از شخصیتهای مهم و ممتاز سیاسی کشور بود. هم آدم فاضلی بود و هم خوب میفهمید و شجاعت را داشت. مرحوم آقای مدرس در صدر مشروطه در مجلس نطقی کرده بود مبنی بر اینکه در عالم سیاست همیشه نظرات متفاوت وجود دارد و ما نباید افراد را با این نظرات طرد کنیم. ایشان یکی از مخالفان وثوقالدوله بود اما بعد از مدتی که وثوقالوله به خارج رفته بود و برگشته بود ظاهرا در کابینه صمصام السلطنه دوباره وثوق را آورده بودند که وزیرش کنند. آنجا مدرس بلند شد و از وی دفاع کرد. از او پرسیدند تو که او را از رده خارج کرده بودی، چطور الان از او دفاع میکنی؟ گفت در آن زمان یک اشتباهی کرد و من باید این کار را میکردم اما امروز ظرفیتی است که باید از آن استفاده کنیم.
به گزارش اقتصاددان به نقل از جهان صنعت ، این ظرفیت تحمل دیگران خیلی اهمیت دارد. به هرحال، یکی از این روشها را باید برای حکومت انتخاب کرد. تصورم این است که روشی که در گذشته امام داشتهاند و رهبری انقلاب دارند، به این نظر نزدیکتر است. در زمان حضرت امام روحانیت مبارز بودند، روحانیون مبارز هم بودند. از هر دوی این گروه استفاده میکرد. در زمان حال هم اینگونه است. رهبری به همه سلایق چپ و راست توجه دارند ولی در گروهبندیهای داخلی عدهای اینگونه نیستند و من فکر میکنم که صلاح کشور اینگونه نیست که ما اینقدر صحنه سیاسی را تنگ میگیریم.
زندگی میکنیم برای صلح نه برای جنگ
همه باید قبول کنند که ما زندگی میکنیم برای صلح نه برای جنگ. جنگ هم پدیدهای است که یک زمانی ضرورت دارد اما همه تلاش میکنند که جنگها کمتر باشد و تا آنجا که میشود از آن پرهیز کرده و از طرق دیپلماتیک مسائل را حل کرد. این به این معنا نیست که ما پای اعتقاداتمان نیستیم اما مهم این است که اول از جنگ شروع میشود یا از صلح.
عقل حکم میکند که از مسیرها و طرقی که هزینه کمتری داشته باشد استفاده شود. اگر نشد، ممکن است که از روش دیگری بهره ببرند. در ماجرایی که ما قرار گرفتهایم اولا باید قبول کرد که این ماجراجویی را آمریکاییها و اسرائیلیها به وجود آوردند یعنی آمریکاییها فعال هستند و اسرائیلیها آلت فعل هستند. در همین تجاوزی که مجددا به ایران شده است مکشوف شده که هم اطلاعات را آمریکاییها به اسرائیلیها دادهاند هم تجهیزات را.
جمهوری اسلامی علاقهمند به درگیری نیست
به همین دلیل فکر میکنم که باید در هر دو عرصه آمادگی وجود داشته باشد. این بحران بالاخره خاتمه پیدا میکند منتها باید با لوازمش به آن توجه شود. خیلی مهم است که عمق مطلب درست درک شود و با مردم دقیقا موضوع بیان شود که احساس نکنند جمهوری اسلامی واقعا علاقهمند به درگیری است. جمهوری اسلامی علاقهمند به درگیری نیست ولی آماده دفاع از خود است. این دو مقوله مجزا از هم است یعنی ما نمیخواهیم ماجراجویی کنیم بلکه میخواهیم از منافع ملی خود دفاع کنیم. این حتما باید با دیپلماسی خاص عجین شود. انشاءالله دولت آن را انجام خواهند داد.
حتما به آتش بس فکر میکنیم و مفید است
آتشبس امری نیست که به این سادگی خارج شود. به هر حال هر چقدر این مسائل به صورت کمهزینهتر حل شود به نفع مسلمانان و مظلومان است یعنی ما که اینجا نشستهایم باید توجه کنیم که آنها زیر بمباران هستند و ما برای دفاع از زن و مرد و… تلاش کنیم؛ چه در میدان و چه در دیپلماسی.
بنابراین آتشبس حتما چیزی است که ما فکر میکنیم و مفید است. وزیر خارجه ما هم که به کشورهای مختلف سفر کردهاند، همین تلاش را داشتهاند تا ماجرا گسترش پیدا نکند اما باید آمادگی از هر جهت باید داشت ولی اولویت این است که از راههای سادهتر موضوع حل شود.
مساله نفوذ در ایران جدی است
کلا مساله نفوذ در ایران در سالهای اخیر جدی است. به نظر من از سالها پیش یک غفلتهایی به وجود آمده و گرچه بخشهای امنیتی کشور هم به اینها ضربه زدهاند اما نتوانستند مانع همه اینها شوند. بههرحال نکته مهمی است که الان هم دنبال میکنند و تمهیداتی هم میاندیشند. نمیتوانم بگویم که در کدام بخش ولی میدانم که به هر حال یک حوادثی مثل ترورها رخ داد، چه برای دانشمندان هسته و چه برای غیره که نشان میداد اینها نفوذی کردهاند. کشفش خیلی مهم است. چه تعدادش و چه از نظر کیفیت مهم است بنابراین باید روی این مساله حساس بود و سرنخهایش را به دست آورد که الان این حساسیت به وجود آمده است. در گذشته البته این مذاکرات و ارتباط وجود داشت. در کل جمهوری اسلامی با عناصر قدرت در دنیا همیشه مرتبط بود. چه با روسیه و چه با چین و چه با اروپا و گاهی هم با آمریکاییها مذاکره کرده است یعنی چیز جدیدی نیست. ما در قضیه عراق، مدتی با آمریکاییها مذاکره داشتهایم. در قضیه برجام هم مذاکره داشتیم اما یک مشکلی وجود دارد و در کتاب برخی رجال آمریکایی این نکته بروز دارد، مثلا ما در برجام تعهدی کردیم و پای تعهد خود هم ایستادیم ولی این تعهد را از طرف آمریکاییها ندیدیم. این خیلی برای جایگاه آمریکا ضرر بود و همین امر این مشکل را ایجاد کرده که بالاخره مذاکره با آمریکا چه حاصلی دارد؟ یعنی بعد از اینکه یکسال و خردهای مذاکره شد، برجام تدوین شد و بعد از یکی،دو سال هم آمریکا از آن خارج شد. این نشان میدهد که یک عنصری نیستند که پای عهدشان ولو طبق نظامات بینالمللی بمانند. نکتهای را مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر المیزان دارند مبنی بر اینکه یکی از خصوصیات حکومت اسلامی یا حکومت دینی، این است که تحت هر شرایطی به عهد خود وفادار است. حتی اگر این عهد به ضررش باشد. خیلی نکته مهمی است. ممکن است شما تعهدی کنید و بعد از مدتی احساس کنید که به ضررتان است. آیا مجازید که عهدتان را زیرپا بگذارید؟ ایشان میگوید که نه. این نکته با اهمیتی است که باعث استواری فکر میشود. در کل جمهوری اسلامی همیشه معتقد بود که با عناصر قابلیتدار برای حل و فصل موضوع، به حسب موردش مذاکراتی را داشته باشد.
مذاکرات رفع تحریم حتما ضرورت دارد
حتما ضرورت دارد. تحریمها ظلم به جمهوری اسلامی و مردمش است. معنی ندارد که بگوییم به دنبال حل و فصل آن نیستیم. این دولت حتما وظیفه دارد که به دنبال رفع تحریمها باشد. یک وقتی میگویند ما رفتیم و نگذاشتند، آن بحث دیگری است ولی بعضیها میگویند که اصلا نمیرویم چون در کشور یکسری افراد هستند که میگویند به جای تلاش برای رفع تحریم ببینیم در داخل چگونه اوضاع را بهتر کنیم که تحریمها اثر نکند. این دو مقوله هر دو درست است و مانعه الجمع نیست.
حجاب بیش از آنکه نیاز به قانون داشته باشد نیاز به قانع کردن مردم دارد
در مورد حجاب هم همینطور. ببینید اصل رعایت حجاب که یک وظیفه دینی است. باید قبول کنیم که حجاب نفعی برای جامعه دارد، به خانمها وزانت میدهد و شرایط جامعه را از نظر روابط معقول میکند اما باید در این خصوص جامعه را قانع کرد. حرفی ابن سینا در مورد حکومت دارد، من قائلم که وی جز بهترین فیلسوفانی است که ذهن جوالی داشت. در حوزه سیاست هم نظریه دارد. یکی از نکاتی که میگوید این است. میگوید که وقتی شما قانونی میگذارید، اولا قانونگذارانتان باید کسانی باشند که سنتها و فرهنگ جامعه را خوب بشناسند چون قانونی که از سنتها نشات گرفته نشود به هیچ دردی نمیخورد یعنی نفاذ در جامعه پیدا نمیکند.
قانونی که بستر جامعه بپذیرد باید تصویب شود. این یک نکتهای است بنابراین ایشان میگوید که خطبا باید بیایند که سنتها را بشناسند. نکته دوم این است که شما وقتی قانون مینویسید باید قدرت قانع کردن مردم جامعه را داشته باشید. یعنی اگر شما قانونی نوشتید که نتوانستید جامعه را قانع کنید، فقط روی کاغذ قانون است. خب الان در جامعه ما بعضی افراد قانع نشدند. باید تلاش کنیم که قانع شوند یعنی یک مساله شرعی وجود دارد که به نفع کشور هم است اما یک کمی زحمت هم دارد که جامعه را قانع کنید. شما بدون زحمت میخواهید قانون را اجرا کنید؟ این غلط است. مثل این است که همه مسائل خود با دولتهای دیگر را از طریق میدان بخواهید حل کنید و دیپلماسی را قبول نکنید. هر دو اینها لازم است.
اینجا هم اینطور است. باید جامعه را قانع کنید. قانع کردن زحمت دارد، حرف زدن دارد، فکر کردن دارد، توجیه عقلانی میخواهد. همراهش باید ضوابطی گذاشت که مردم آرام ارام آن را بپذیرند بنابراین من فکر میکنم مساله حجاب بیش از آنکه نیاز به قانون داشته باشد احتیاج به قانع کردن داریم یعنی از رسانههای باید استفاده کرد و به مردم توضیح داد. یعنی راهحل فرهنگی دارد.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع