دکتر محسن رنانی با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت :مسعود پزشکیان، رییس منصوب اجرایی کشور، دیروز در بیانات داش مشتیانه خود در هنگام معرفی استاندار جدید سیستان و مکران در هیات دولت چیزهایی گفت که نشانگر درک بسیار سطحی، ناقص و خطرناک او از مردم ایران است.
او گفت:«تفاوتی بین قوم عرب و عجم و کرد و بلوچ نیست».
شوربختانه در ایران، بجز آموزش ایراد خطبه برای حوزویان، و ذکر مصیبت برای مداحان، در هیچ سطح دیگری آموزشِ بیان برای گویندگان صورت نگرفته و همه سخنوران خودجوش و سلیقه ای زبان به بیان باز می کنند.
و این هنگامی وضعیت را خطرناک می کند که سخنور در جایگاه نمایندگی کشور نشسته باشد.
واژه عجم در زبان ما سوغات اعراب مهاجم به ایران است که برای غیر عرب به طور عموم و برای ایرانیان به طور خاص استفاده می شده. در واقع هر کس که زبانش را در نیافته اند او را عجم گفته اند. این تعبیر بار منفی سنگینی دارد. هم گوینده باید عرب باشد که دیگری را عجم بخواند و هم حس تحقیر در آن موج می زند. اکنون چرا یک ایرانی خودش را با تعبیر بیگانه توصیف کند؟ ایرانی نامی برای معرفی خودش ندارد؟ زبان خودش الکن از بازگویی خودش هست؟
یکی از معانی عجم، گنگ است. چرا باید ایرانی بپذیرد چون قطاع الطریق زبان شهری او را نمی فهمند پس نقص در زبان اوست و او گنگ است؟
تداوم این کلمه در ایران نشانه بی خیالی بیش از حد ایرانیان و پذیرش سروری مهاجمین و موالیت ایرانیان است.
نکته دوم اینکه تلاش پیروان لنین و استالین در بی اعتبار سازی ملت واحد ایران با جا انداختن تعابیری مانند ایران کشور اقوام است، به کمک دانشگاه های کمونیست پرور تهران و فعالیت گروه های مستظهر به حمایت خارجی و رسانه های بی در و پیکر کشور و اداره بی مزه میراث فرهنگی + گردشگری کم کم به ثمر = سم نشسته و ایران کلکسیونی از جمعیت های متنافر توصیف می شود که آدم های به حکومت رسیده هم بسیار علاقه دارند بگویند اگر ما نباشیم این اجتماع متفرق انسانی از هم می پاشد.
در حالی که واقعیت سرزمینی چیز دیگری است.
ایران از قدیمی ترین کشور – ملت های روی زمین است و ریشه دار ترین و پر بسامدترین نام شناخته شده برای ایران «پارس» بوده و هست. نام کلیت ایران و همه شهروندان ایرانی پارسی بوده است. شخصیت حقوقی همه ما پارسی است. اینکه شماری از مهاجرین یا مهاجمین نام پارس را بر نمی تابند و دنبال برکشیدن نام ایلیاتی خود هستند، سخنی دیگر است.
بدنه اصلی گویشوران زبان پارسی یک رشد طبیعی و آرام داشته و زبان کنونی پارسی را ساخته و پرداخته اند.
شماری از ایرانیان در هزاره اخیر و بیشتر در نواحی کوهستانی، هماغوشی با ویراسته پارسی میانه = پهلوی را ادامه داده و در آن ویراسته بیشتر ماندند و گویشهای زیبایی از زبان پهلوی را پرداخت کرده و به ما رسانده اند.
این همراهی با ویراسته پیشین زبان پارسی از نقاط زیبای زبانی و فرهنگی ماست و همه ایرانیان نژاده چه پارسی زبان با هر گویشی و چه پهلوی زبان، رسمیت زبان نگارشی ملی کشور را پذیرفته اند. و همه این زبانها و گویشها ها و لهجه ها از یک چشمه پاک می جوشد و در جویبار باصفای ایران جاری می شود و طعم و رنگ بستر زمینی یافته است. باری تیره های ایرانی با نیای مشترک زبانی، در گفتگوهای روزمره این گویش ها را هم نگاه داشته اند که بر غنای زبانی کشور افزوده اند.
آنچه کار را خراب می کند، قبیله سازی از گویشوران زبانی و تولید هویت های مستقل و متنافر از هویت مشترک ایرانیان به واسطه گویش و لهجه و سبک زندگی است. اینکه چون در یک زمانی در یک جغرافیایی روش معیشت کوچندگی یا کشاورزی یا دامپروری یا ماهی گیری یا شکارچی گری رایج بوده پس آنها یک قوم مستقل هستند، از توصیفات مورد علاقه و اصرار کمونیست های شوروی پرست در ایران بوده که اکنون به دیگران هم سرایت کرده.
ملت واحد ایران دارای یک زبان ملی، سیاسی و رسمی و نگارشی مشترک است و ارزشهای فرهنگی و اجتماعی زبان ها و گویش های ایرانی را به عنوان میراث ارزشمند زبانی قدر می داند.
اما در غلظت دادن و هویت سازی از تنوع گویشی و سبک زندگی در سده های گذشته بر حذر است.
جهان امروز جهان جدید است و مشترکات ملی مبانی زندگی جمعی ماست.
درباره تفاوت ها هم باید از تعبیر شهروند استفاده کنید.
یک نفر به این دانشمند لوتی یاد دهد که مردمان ایران شهروندان ایران هستند، نه عرب و عجم.
و شهروندان ایران در برابر قانون یکسان هستند و همه شهروندان باورمند به ایران در مشی شایسته سالاری باید به هر پیشه و مقامی که شایسته آن هستند گمارده شوند.
ایرانی مکرانی وقتی شایستگی دارد باید به استانداری آذربایجان شرقی برسد. بدون اینکه دنبال تعبیری به نام قومیت برای او باشیم.
و شهروند ایرانی که در اردبیل زاده شده به فرمانداری بندر لنگه در هرمزگان برسد، اگر شایسته ترین فرد برای آن پست باشد بدون توجه به شهر محل تولد یا زبان محاوره ای سالهای کودکیش.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
