در هر دوره‌ای که دولت جدیدی در ایران تشکیل می‌شود، یکی از مهمترین و حساس‌ترین مراحل، انتخاب اعضای کابینه است. این انتخاب‌‌ها نه تنها بر سیاست‌ها و برنامه‌های دولت تأثیر می‌گذارند، بلکه نشان‌دهنده نگرش و رویکرد دولت به مسائل مختلف کشور نیز هستند. در اغلب کشور‌های توسعه یافته و دموکراتیک سازوکارهای نهادی مانند احزاب و گروه‌های ذی‌نفوذ زمینه را برای تشکیل کابینه فراهم می‌کنند. در این کشور‌ها احزاب فراگیر در اکثر نقاط کشور دارای پایگاه هستند که اعضا حزب از نخبگان سیاسی تا طرفدارانی که فقط از طریق رای دادن آن حمایت را می‌کنند شامل می‌شوند. در نتیجه با پیروزی حزب یا ائتلاف احزاب در انتخابات، برای تشکیل کابینه مطلوب که شامل همه گروه‌های اجتماعی عضو حزب و شناسایی افراد شایسته در تمام مناطق کشور باشند کار دشواری وجود ندارد.
به گزارش اقتصاددان به نقل از با شهر ، اما همانطور که در سال‌های گذشته مشاهده کردیم کاندیدا پیروز انتخابات ریاست جمهوری ایران با چالش انتخاب کابینه روبه‌رو هستند که بدون شک دلیل آن اصلی آن غیر حزبی بودن این افراد و مهم‌تر از آن ضعف وجود احزاب فراگیر و تشکل یافته در تمام نقاط کشور است که مانع از سازماندهی و کادر سازی سیاسی در کشور شده است و در هنگام تشکیل کابینه دولت جدید، بیش از هر مسئله‌ای دیگری این معضل را نمایان می‌شود.
راه حل کاندیدا قبلی: انتخاب کابینه از حلقه نزدیکان و پایتخت نشینان!
همواره برای پرکردن این خلا گزینه‌های در دسترس مانند انتخاب افراد نزدیک به رئیس جمهور منتخب(مبتنی بر رابطه) و شخصیت‌هایی که اغلب ساکن پایتخت هستند به عنوان وزیر و معاونان رئیس جمهور و حتی استاندار انتخاب می‌شوند و با وجود حضور مدیران و متخصصان شایسته در دیگر نقاط کشور از استانها، قومیت‌ها و مذاهب رسمی استفاده‌ی چندانی نمی‌شود که موجب نارضایتی این افراد و مردم ایران شده‌اند. حضور تمامی گروه‌ها، اقوام و مذاهب در امر سیاسی بدون هیچ قید و شرطی یکی از اصل‌های اساسی در نظام‌های دموکراسی و مردم سالاری است که باید به آن توجه شود.
تهران به عنوان پایتخت سیاسی و اقتصادی کشور، همواره مرکز توجه بوده و بسیاری از مدیران و متخصصان برجسته در این شهر مستقر هستند. اما آیا این به معنای آن است که شایسته‌ترین افراد برای تصدی پست‌های وزارتی نیز باید فقط از تهران(ساکن تهران) باشند؟ آیا در خوزستان،آذربایجان، فارس، سیستان و بلوچستان، لرستان، کردستان و دیگر استان‌های ایران عزیز تاکنون مدیران و متخصصانی نبوده‌اند که بدون حضور در تهران، شایسته حضور در کابینه دولت‌ها باشند؟ آیا ادامه این روند مبتنی بر تمرکز گرایی افراطی می‌تواند تغییرات مدنظر جامعه ناراضی امروز ما رقم بزند؟ ایران عزیز ما کشوری پهناور با تنوع فرهنگی و جغرافیایی گسترده است. در هر گوشه‌ای از این سرزمین، مدیران و متخصصانی وجود دارند که با دانش و تجربه خود می‌توانند نقش‌های کلیدی در دولت ایفا کنند. مراکز استانها و حتی بخش‌ها، مملو از افرادی هستند که با شناخت عمیق از مسائل محلی و منطقه‌ای، می‌توانند دیدگاه‌های جدید و نوآورانه‌ای به کابینه دولت بیاورند. این افراد، با توجه به تجربه‌های متفاوت و متنوع خود، می‌توانند به غنای تصمیم گیری‌ها و سیاستگذاری‌های دولت کمک کنند.از سوی دیگر، انتخاب افراد از سراسر کشور برای پست‌های وزارتی، می‌تواند به تقویت حس همبستگی و وحدت ملی کمک کند. وقتی مردم در نقاط مختلف کشور ببینند که نمایندگان آنها در کابینه حضور دارند، احساس مشارکت و تعلق بیشتری به دولت خواهند داشت. این امر می‌تواند به افزایش اعتماد عمومی و حمایت از برنامه‌ها و سیاست‌های دولت منجر شود.
استفاده از متخصصان سراسر کشور و تمرکززادیی در انتخاب اعضا کابینه
بنابراین ، یکی مطالبات جدی جامعه ایران در این روزها که روند انتخاب کابینه دولت جدید با توجه به شکل گیری شورای راهبری چهاردهم و تشکیل کمیته‌ها و کارگروه‌های تخخصی در حال انجام است و به نظر اولین تلاش نهادی و ضابطه مند برای انتخاب اعضا کابینه باشد، به توانمندی‌ها و شایستگی‌های افراد در سراسر کشور توجه شود. این رویکرد می‌تواند به تشکیل کابینه‌ای متنوع‌تر، کارآمدتر و شکل گرفته از تمامی اقشار مناطق کشور منجر شود.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
