مجید گودرزی با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت :انتخاب یکی از جنبه های مهم زندگی نوع انسان است که در روز دهها ، صدها و شاید هزاران بار اتفاق می افتد و ما حتی به اندازه یک واحد درسی هم در مورد آن آموزش نمی بینیم.
چه بسا یک انتخاب غلط یا درست مسیر زندگی بسیاری از انسانها را عوض کند.
سالهاست که به شیوه و روندهای انتخابات نقدهای جدی وارد می شود. اما گویا قرار نیست این در به پاشنه ایی دیگر هم بچرخد.
احزاب یک هفته ای و تقریبا بی خاصیت، به بیش از ۳۵۰ حزب رسیده است. آنها فقط در بهبوهه انتخابات فعال می شوند و بعد از آن هم کاملا بی تحرک هستند . این در حالی است که اصل ماموریت احزاب سیاسی نظارت است.
موضوع مهم دیگر تایید صلاحیت هاست. اکنون شورای نگهبان وظیفه تمام و کمال عبور دادن کاندیداها از فیلتر‌های مورد نظر را دارد. اما عموما این وظیفه احزاب است.
برخی تایید صلاحیت شدگان در سپهر سیاسی ایران فاجعه به بار آوردند و هیچ کس مسئولیت اقدامات آنها را بر عهده نگرفت و حتی در حد یک عذرخواهی هم به مردم پاسخ ندادند.
موضوع مهم دیگر بند مشکل ساز «رجل سیاسی» است که در اصل ۱۱۵ قانون اساسی به آن اشاره شده است. این بند تمام ۱۰۰ درصد زنان کشور را از لیست کاندیداها حذف می کند.
رجل سیاسی همچنین کسانی را که «حصر اداری» می شوند و امکان رشد در ساختار سیاسی و اداری ندارند را از امکان کاندیدا شدن حذف می کند.
کابینه یکدست یکی دیگر از آفت های بزرگ انتخابات ما است . در اکثر کشورهای جهان برای مقابله با فساد و ایجاد رقابت، کابینه ائتلافی است و همه در آن سهیم و شریک می شوند. اما در ایران تمام احزاب و گروهها با هر میزان رای امکان حضور در کابینه را ندارند.
در دوره های گذشته برخی جریان‌ها با بیش از ۱۴ میلیون رای هم نتوانستند حتی یک وزیر در کابینه داشته باشند و این ناترازی در قدرت یک مشکل اساسی است.
وزن آرا هم در انتخابات مهم است. و آرا هم وزن نمی تواند عادلانه باشد. ما نسبت به خیلی از علوم و امور جهل داریم. این در سیاست هم هست. در اکثر موارد آرایی شمرده می شوند که هیچ اطلاعی از کاندیدای مورد نظر و برنامه های او رای دهنگان ندارند. عملکردها هم مد نظر قرار نمی گیرند. کثرت نشانه حقانیت و مشروعیت نیست. ما دیکتاتوری جمعی هم داریم. در علم هم هیچگاه کثرت نشانه درستی نیست. گاهی تنها یک نفر درست می گوید و علم جهان را یک قدم به جلو می برد. سیاست یک علم است و اتفاقا یکی از پیچیده ترین علوم جهان است. اما نه هر سیاستی.
موضوع مهم دیگر شفافیت است. اکنون با توجه به پیشرفت تکنولوژی امکان در معرض دید قرار دادن رای تمام رای دهندگان وجود دارد. اما هیچ کشوری در جهان به این مقدار شفافیت تن نمی دهد.
شفافیت آرا، هم مسئولیت رای دهندگان را بالا می برد و هم اعتماد به نظام سیاسی را. گاهی در برخی انتخابات کاندیداها بجای تلاش برای بهبود عملکرد و رزومه تمام تمرکز خود را بر روی انتخاب فرماندار معطوف می کنند. گویا فرماندار بیش از یک رای دارد!
تطمیع گسترده و فریب مردم شیوه دیگری است که ظلم به رای دهندگان محسوب می شود. خرید رای و شام ناهار هنوز رواج گسترده ایی دارد و قادر است تمام ضعف های عملکردی کاندیداها را بپوشاند.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
