هیچ دو نفر «انسان» در این «جهان بیکران»،
نمی‌یابیم که در همۀ «علایق» و «سلایق» مطلقاً مشترک باشند.
اگر دو نفر در یک «رابطه» با هرگونه «ضابطه»،
هیچ «خلافی» و «اختلافی»با هم نداشته باشند،
«گُمانه» و «نشانۀ» آن است که
یکی از آنان همۀ «رازهای نهفته» و «نیازهای نگفته»اش را بیان نکرده است.
شفیعی مطهر
