بسیار پیش آمده که حتی کارکنان سازمان‌های مردم‌نهاد مطالبه‌گری را با فعالیت‌های فردی و جمعی در حوزه‌های اجتماعی، سیاسی، یا اقتصادی و فرهنگی اشتباه گرفته‌اند.
مطالبه‌گری را اینطور تعریف می‌کنیم:
روشی نظام‌مند و راهبردی برای اثرگذاری بر سیاست‌گذاری‌های دولتی، عمومی و نهادی، قوانین، و ایجاد تغییر
هر گونه انتقاد غیر تحلیلی، گلایه، اظهار تاسف، افشاگری، طعن و کنایه، جوک، تکه پرانی، به شخصیت های سیاسی، لقب سازی برای آنان، فحاشی، طعن و طنز و…. در انتقاد از سیاست ها و اقدامات دولتها بی فایده، اتلاف عمر و تشدید احتمال خطاهای بزرگ تر است. نمونه هایش را بسیار شاهد بوده اید.
کسانی که وقت خود را صرف این امور می کنند باید بدانند که با این کارِ خود، باعث تقویت همه ی آن چیزهایی می شوند که از آن به ستوه آمده اند. عجیب است؟ … اما مطمئن باشید واقعیت دارد.
در خلقت، هیچ مطالبه ای به اخذ طلب منجر نمی شود، مگر با داشتن قدرت. مباحث فوکو در باب قدرت را بخوانید. اگر فقط بنالید هیچ قدرتی کسب نمی کنید. کاش ضررش به همین محدود می شد. وقتی ملتی در حال کسب قدرت مدنی نیست، روز به روز بر خطرِ تسلط بیگانه بر خود می افزاید.
○امکان ذخیره ی قدرت برای اصلاح زندگی ما، زمانی حاصل می شود که ملت چگونگی کسب قدرت فوکویی را بداند. وقتی قدرت پیدا می کنیم که به حقایق پایبند باشیم و به دیگر پایبندان حقایق کمک کنیم.
مثال ساده: در پارک، زباله های دیگران را از روی چمن جمع کنید و در سطل بریزید. همزمان تشکلی مردمی برای همین کار ساده درست کنید. کم کم خواهید دید نیرویی در کائنات وجود خواهد داشت که نمی گذارد دستی زباله ای را روی چمن بیندازد.
در پاسخ به من نگویید کسی رعایت نمی کند.برای این که مفهومی رعایت شود، باید برای آن مفهوم تولید قدرت کرده باشیم.
عده ای خواهند گفت پس قانون چه کاره است؟ پاسخ این است: بدون کسبِ قدرت مدنی توسط یک ملت، هیچ قانونی ضمانت اجرایی نخواهد داشت.
زمانی که شما رفتاری را به نفع یک کل مفروض انجام می دهید و همزمان یک فرد یا گروه همفکر را برای به انجام رساندنِ آن اقدام پیدا می کنید، دومینوی کسب قدرتِ مدنی را به کار انداخته اید. اگر نشسته اید و وقتتان را با گلایه، تمسخر، فحاشی، افشاگری، تسلیت، تبریک، اظهار ندامت، جابه جا کردن اخبار بد و… می گذرانید، در همه ی بدبختی ها سهم دارید!
شما به کسب قدرت مدنی کمکی نمی کنید. پس مشغول کمک غیر مستقیم به کسب قدرت تمامیت طلبانه هستید. قدرت تمامیت طلب، همان سرمایه است. سرمایه را نمی شود نصیحت کرد، نمی شود او را کتک زد، نمی توان او را از خدا ترساند. سرمایه را فقط با سرمایه می توان تعدیل کرد. برای تعدیل قدرت ناکارآمد و نابلد و نامهربان، باید، قدرت کارآمد مردمی را افزایش داد.
از این الفاظ به غلط بوی سیاست را استشمام نکنید. این نوشته به کل غیر سیاسی است. به طور مطلق هر ملتی که راه های کسب قدرت مدنی را نداند، باعث ایجاد فساد در دولت خود خواهد شد. در زندگی روزمره ی خود بگردید. در بهداشت، آموزش، ترافیک، اقتصاد و غیره کنکاش کنید. هر جا که می توانید با یک یا چند نفر از دوستان همدل کاری بکنید، اقدام را شروع کنید.
به عنوان نمونه، من یک نفری و بدون یک ریال پاداش و حتی با خرج از جیب مبارک، ترویج چای سالم ایرانی را از خانه و فامیل و دوستان شروع کردم. بعد به مجامع و همکاران و حتی برخی نهادها گسترش دادم. برندهای چای ایرانی به کمکم آمدند. کسانی صفحه های فروش و ترویج چای ایرانی راه انداختند. به بازدید کارخانه ها و مزارع چای رفتم. گزارشگرانی را برای تهیه ی گزارش از روند تولید چای ایرانی فراخواندم. جشنواره ای کشوری در این زمینه برگزار کردیم. نیکوکاران هزاران بسته چای ایرانی به اقشار کم درآمد تقدیم کردند و رشد مصرف چای ایرانی همچنان رو به افزایش است. اکنون کشاورز چایکار قدرت دارد که زمینش را به زمین خواران نفروشد زیرا می تواند با آن شکم زن و بچه اش را سیر کند.
دوگانه ی ملت و دولت را از ذهن خود پاک کنید هر اشتباهی که در کشوری صورت می گیرد، ملت و دولت در آن سهیمند. کسی که پراید می خرد با کسی که تولید می کند، در فاجعه شریک است.
به کسب قدرت مدنی فارغ از دسته بندی های سیاسی بیندیشید.
سیاستمداران بر امواج کسب قدرت مدنی سوار می شوند و اغلب رفیق نیمه راهند. سیاست همین است. سیاست مداران را فقط با قدرت مدنی می توان تعدیل کرد نه با تهاجم. تهاجم نهایت ضعف یک ملت است.
یادتان نرود برای کسب قدرت مدنی همه باید از جیب، وقت و ابتکارمان مایه بگذاریم. راهش این است: درصدی از خرابیِ هر چیز را بدون کمک دولت و فقط با کمک گروه های دوستانه اصلاح کنید.
اگر گروه دوستانه ی شما فقط برای رفع دلتنگی و عاری از اقدامات عملی و عینی مدنی است، مطمئن باشید این کار بر دلتنگی شما می افزاید. متوجه این دلتنگی فزاینده نشده اید؟
اگر بتوانید یک میلیونیم درصد از یک خرابی را با تولید قدرت مدنی، اصلاح کنید، حرکت رو به جلو را آغاز شده بدانید. بیایید در امتداد شب حرکت نکنیم!
نخبگان کسانی هستند که:
آن شب خوش را به سادگی نمی پذیرند
پس…
پیری و فرسودگی را نابود میکنند….
و در انتهای زندگی، طغیان می کنند….
طغیان می کنند….
طغیان می کنند….علیه مرگ روشنایی.
اگرچه خردمندان در نهایت
تاریکی را حقیقت می‌دانند
زیرا که کلامشان
به نبود روشنایی انجامیده
اما نخبگان آن شب خوش را به سادگی نمی‌پذیرند
طغیان کن….. علیه مرگ روشنایی………
در نهایت فعالیت‌های مطالبه‌گرایانه سازمان مردم‌نهاد نخبگان ایران در این موارد است:
ارایه مدارک و مستندات و استدلال برای مسئله مطالبه شده، مانند: پژوهش، شبکه‌سازی، تحلیل سیاست‌گذاری، شرکت در کنفرانس‌ها، ارتباطات با کارشناسان و شخصیت‌های دانشگاه
پرونده و مطالبه را به طور مستقیم با تصمیم‌گیران و مسئولان در میان گذاشتن، مانند: لابی‌گری، نشست‌ها، رخدادها، میزگردها
به وجود آوردن فشار عمومی و خواسته اجتماعی برای تغییر، مانند: اتحاد، کمپین، ائتلاف، پویش رسانه‌ای، یا تجمع برای توسعه کشور و بهره گیری از جامعه نخبگان.
نتیجه‌گیری، ارزیابی، و قدم بعدی
مهم‌ترین وظیفه سازمان مردم‌نهاد نخبگان ایران در این فرایند ایجاد آگاهی، همراه‌سازی، یادگیری، نقد از خود، و ارزیابی است. این موارد به برداشتن قدم بعدی در مطالبه‌گری کمک میکنند.
تالیف: دبیران سازمان مردم نهاد نخبگان ایران
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
