اوکراین
دکتر سید جلال ابراهیمی
اینجا درها بسته است.
اینجا شب ها پیوسته است.
اینجا تداوم، رگ خون ریز است.
اینجا شب، بی ستاره است.
اینجا حصار احتضار است.
اینجا خاک در حسرت رویت آفتاب است.
اینجا غم در جاری جاده ها است.
اینجا سرزمین باران گریه است.
اینجا حجم، رویای رهایی است.
اینجا ضجه گور کن، در دفن نوزاد است.
اینجا سرزمین گر گرفته، در ارتفاع بن بست است.
اینجا کرانه ها مضروب است.
اینجا چند مسیح، مصلوب است.
اینجا نجابت زن، زخمی است.
اینجا رفعت استقامت مردان است.
اینجا زنگ ناقوس، فرو ریخته است.
اینجا بودن، نقش دیوار احتمال است.
اینجا زمان در قفل مکان است.
اینجا بن بست آزادگی است.
اینجا حجم کبوتران بی رجعت است.
اینجا ژرف چاله خودخواهی است.
اینجا دخمه نشخوار خاطره ها است.
اینجا کافه استفراغ، در پس کوچه های تاریکی است.
اینجا تشنگی در کنار دریا است.
اینجا شبح سرخ در پیوند موج زرد است.
اینجا سعایت، پشت دیوار همسایگی است.
اینجا پیچش پچ پچ کوچه های پا بریده است.
اینجا تن شعر، سرد است.
اینجا دستان کلمه پر رعشه است.
اینجا پای واژه، بی نا است.
اینجا اجساد در شبحی بی طرح است.
اینجا تجسد، در قاب لینچ اعضا است.
اینجا پرده خانه ها، چونان پلک بی خواب است.
اینجا پشت دیوار، جاده به انتظار یاری است.
اینجا گل آفتابگردان، در حسرت آفتاب است.
/پ
