هنر یعنی آن چه که از هر نسلی برای نسل بعدی به یادگار گذاشته شده.
هنر چکیده ی خلاقیت های انسان هایی ست که از آداب و رسوم و همه ی آثار زیبایی ست که به زندگی رنگ و بویی زیبا می بخشد.
هنر یعنی رسیدن به خالق هستی، یعنی عشق به زندگی، یعنی تحمل دشواری های زندگی بواسطه هنر.
هنر راه عاشقی به خالق هستی با تمام رمز و رازهای وصول به عشق است، بدون عشق، زندگی تکرار سختی ها و مرارت هاست و تلطیف روح انسان تنها به عشق به هنر است.
هنر بهترین انگیزه ی انسان برای صعود روح آدمی ست و حق و حقیقت هستی را باید در هنر یافت.
در طبیعت صدای چشمه ساران و صدای پرندگان و صدای وزش باد در لابلای برگ‌ها روح ما را لطافت می بخشد و هنر جان بخشیدن به رنگ ها و صداها و حرکات و اشارات و تصاویر و ایفای نقش در داستان ها و درس زندگی و هیجان برای ادامه ی راه سخت و دشوار زندگی را ریتمی دلنواز می بخشد.
دنیای هنر آنقدر شکوهمند ست که آدمی را به اوج می رساند، اما هنر حمایت و تشویق می خواهد، باید که جامعه در مقابل هنرمندان حمایتگر آنان باشد تا درخت تنومند هنر شاخ و برگ گیرد.
هنر آنقدر به هنرمند انگیزه ی شاد زیستن می بخشد که هرگز با خودکشی خود را از صحنه ی زندگی کنار نمی زند.
در باور من نمی گنجد که هنرمندی چون استاد کیومرث احمدپور به انتهای زندگیش رسیده و دچار یأس و نا امیدی شده و خودکشی را چاره ی زندگی سراسر افتخارش بداند.
معمای عجیبی ست و تأسف بسیار برای چنین اعجوبه ی هنر که در سخت ترین ایام با خلاقیت هایش شور و هیجان بسیاری را برای ما به ارمغان آورده و شاهکارهای به یاد ماندنی بوجود آورد.
یاد و نامش جاودانه در قلب ملت باقیست، روحش شاد، هزاران دریغا و حسرتا از فقدان او
هنرمندان جاودانگان قلب توده های مردمند، تنها دلخوشی ما وجود هنرمندان و بهترین انگیزه برای ادامه ی زندگی در این برهه ی دشوارست
قلندران حقیقت به نیم جو نخرند
قبای اطلس آن کس که عاری از هنر باشد
حافظ عزیز و فرازمینی از سرزمین ماوراءالطبیعه
ناهید حسینی
