رشته هوافضا با توجه به جذابیت‌ها و محدودیت‌های خاصی که دارد، برای عموم مردم دست نیافتنی جلوه می‌کند . شاید به این دلیل که سطح آموزش‌ها و مباحث تخصصی در این رشته بالاست و از حساسیت ویژه‌ای برخوردار است. جدای از مباحث تخصصی، کشور ما به سبب تحریم‌های مستمر طی دهه‌های گذشته در چنین علومی تحت فشار و محدودیت بوده است . با این وجود کشور ما دست آوردهایی در این حوزه داشته که محصول و نتیجه تلاش دانشجویان و دانشمندانی است که با همت و کوشش فراوان توانسته‌اند در این حوزه فعالیت کنند.
از جمله این افراد می توان به دکتر امیرروزبه سراملکی اشاره داشت. وی فارغ التحصیل رشته اویونیک در مقطع دکترا (ابزارآلات دقیق هواپیما و سیستم‌های رادیو ناوبری) از دانشگاه ملی هوا و فضای خارکف اکراین می‌باشد. وی در حال حاضر به عنوان اولین دکترای آکادمیک اویونیک در ایران با سمت استاد مدعو با دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری، دانشکده هوافضای دانشگاه خواجه نصیر طوسی،دانشکده هوافضای دانشگاه امیر کبیر،بخش هوافضای دانشکده مکانیک دانشگاه اصفهان و دانشگاه علمی کاربردی هواپیمایی ساها، مرکز آموزش علوم و فنون هواپیمایی کشوری به عنوان مدرس دروس تخصصی آلات دقیق هواپیما، سیستم پرواز اتوماتیک هواپیما ،سیستم های الکتریک هواپیما وعوامل انسانی در هوانوردی همکاری دارد.
دکترسراملکی معتقد است رشته اویونیک رشته بسیار مهمی است که متاسفانه اهمیت آن در کشور ما چندان جدی گرفته نشده است و گرایش اویونیک در ایران در تمام مقاطع از کارشناسی تا دکترا در بین گرایش‌های دیگر هوافضا وجود ندارد. در این مورد چه در بحث اموزش آکادمیک چه تعمیر و نگهداری هواپیما بیشتر دانشجویان گرایش به تعمیرات موتور و بال و بدنه هواپیما دارند. در ایران برای وارد شدن به دنیای فنی هواپیمایی غیر نظامی (اویونیک و تعمیرات و نگهداری هواپیما) مراکز آموزشی متعددی وجود دارند که مهم‌ترین و قدیمی ترین آن‌ها دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری با ۶۸ سال قدمت می باشد.
دکترسراملکی طی توضیحات بیشتری درمورد روند آموزش در این حوزه ، می‌گوید :
– در کشورما علاوه بر این دانشکده مراکز علمی کاربردی نیز در مقاطع فوق دیپلم و نهایتا لیسانس نیروی متخصص در این زمینه تربیت می کنند. فرد فارغ التحصیل باید در آزمون استاندارد هواپیمایی کشوری شرکت کند و موفق به دریافت گواهی‌نامه بیسیک در گرایش اویونیک یا تعمیر و نگهداری هواپیما شود و منتظر آگهی استخدام شرکت‌های هواپیمایی بماند تا به عنوان تکنسین فنی مشغول به کار شود.
نبود امکانات و آموزش‌های پیشرفته لازم باعث شده تا بسیاری از علاقمندان به این حوزه برای ادامه تحصیل به خارج از کشور بروند که با این مهاجرت و به دست آوردن تخصص در این زمینه آنان در شرکت‌های هواپیمایی خارجی مشغول به کارشده و معمولا به کشور بازنمی گردند و این به معنای از دست دادن نیروی انسانی ماهر می‌باشد.
دکتر سراملکی با تاکید برعلاقه وافر جوانان ایرانی به حوزه هوافضا گفت:
بنده نیز با توجه به علاقه زیاد به پرواز و هواپیما بعد از گرفتن مدرک فوق دیپلم کامپیوتر، برای ادامه تحصیل در رشته مورد علاقه ام ناچار شدم از ایران بروم ، چون امکان ادامه تحصیل در این رشته در مقاطع بالاتر وجود نداشت. به همین دلیل راهی کشور اکراین شدم و در دانشگاه ملی هوا و فضای خارکف شروع به تحصیل به زبان روسی کردم.چون این رشته فقط مخصوص دانشجویان روس بود و من تنها دانشجوی خارجی بودم که توانستم با اصرار مسئولین دانشگاه را مجاب کنم که مرا هم مجاز به تحصیل در رشته مورد علاقه ام کنند.
🌀در سال ۲۰۰۷ در مقطع فوق لیسانس در بین دانشجویان خارجی به عنوان دانشجوی نمونه انتخاب شدم و تقدیر نامه دریافت کردم.در سال اول مقطع دکترا تا پایان تحصیل در یک شرکت کوچک ساخت هواپیماهای سبک مشغول به کار شدم و به تجربیات خودم افزودم.سال ۹۲ با موفقیت در دفاع از تز دکترای خود در این رشته فارغ التحصیل شدم. در زمان تحصیلم چهار کتاب به زبان روسی در موردابزار آلات دقیق هواپیما، سیستم های رادیو ناوبری هواپیما، طراحی الات دقیق دیجیتال برای هواپیما، نقش سیستم‌های رادیویی در اندازه گیری پارامترهای حرکت هواپیمابه تحریر درآوردم.
همچنین ۱۹ مقاله بین المللی در مجلات معتبر روسی و انگلیسی از سوی دکتر سراملکی به چاپ رسیده که که اکثر مورد از آن‌ها دارای شاخص isi جهانی می‌باشند و به عنوان منبع در دانشگاه‌های معتبر خارج مورد استفاده دانشجویان و اساتید استفاده می‌شوند .
آقای دکتر کمی از رزومه کاری بفرمایید:
قبل از رفتن از ایران سه سال در مدارس و آموزشگاه‌ها دروس کامپیوتر رو تدریس می‌کردم.در اکراین در مقطع دکترا درس الات دقیق هواپیما را تدریس کردم.
ده سال و نیم است که در ایران دروس مختلف و اصلی اویونیک رو تدریس می‌کنم.۱۲ کارگاه در کنفرانس‌های بین المللی انجمن هوافضای ایران برگزار کردم.داوری ۲۵ مقاله در کنفرانس‌های بین المللی هوافضای ایران بودم.استاد راهنمای دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در دانشگاه‌های خواجه نصیر ،امیرکبیر و دانشگاه اصفهان بودم.تدوین دروس و سیلابس آموزشی بخش اویونیک دانشگاه اصفهان به عهده بنده بوده اولین سخنران علمی در مورد رشته اویونیک در دانشگاه فردوسی مشهد و پژوهشگاه هوافضای ایران برای اولین بار و اگر بخواهم بیشتر بگویم خاطر عزیزان را خسته می‌کنم.
ممنون از شما در آخر اگر صحبتی مانده بفرمایید.
سپاسگزارم. فقط کمی از ناملایمات موجود در مدت حضور بیش از ۱۰ ساله ام بگویم که واقعا خاطر من رو آزرده کرده.من اولین کسی هستم که در کل سیستم آموزشی و علمی و هوانوردی ایران دارای مدرک دکترا در رشته اویونیک می‌باشم.در زمان حضورم در اکراین شرایط مهاجرت به آلمان و کانادا فراهم بود همچنین برای سایر کشورها ولی به‌خاطر علاقه به خدمت به کشورم و پدر مادرم به ایران برگشتم.من از خانواده هوانوردی هستم پدرم ۳۲ سال کارمند هواپیمایی ملی ایران بودند و ۱۰ سال آخر را رئیس فرودگاه‌های چابهار و آبادان بودند و این علاقه من را برای برگشتن بیشتر می‌کرد . فکر می‌کردم یا در دانشگاه یا در یک شرکت هواپیمایی از من و تجربه من قطعا استفاده خواهد شد.ولی متاسفانه روز دوم مدیر بخش فنی هواپیمایی ایران ایر اب پاکی را روی دست من ریخت و گفت با این مدرک شما در ایران شانس زیادی ندارید. چون افراد غیر متخصص در این زمینه به علت نبود فرد لایق مشغول هستند، پس قطعا فرصت و جایگاه خود را به شما نمی‌دهند.و در دانشگاه هم که فکر می‌کردم فرهیخته و فهمیده تر هستند بدتر بود نه در رشته من متخصص نه باسواد چون در ایران تخصص این رشته وجود ندارد و دوستان هم نسبت به من لطف زیادی دارند نمی‌گذارند کار دست کاردان باشد.شاید اگر سیستم لایق تر و کارآمدی بود قطعا من جایگاه خود را داشتم.الان به صورت ساعتی کار می‌کنم با حقوق بسیار کمی که شرم دارم بگویم حتا تا این سن نتوانستم برای خود خانه یا ماشین تهیه کنم یا تشکیل خانواده بدهم..تنها عاملی که باعث شده از این کشور مظلوم نروم فقط و فقط پدر مادرم هستند و دیگر هیچ دلخوشی برای ماندن ندارم. و واقعا هرروز افسوس می‌خورم چرا افراد نالایق باید باعث کنار رفتن من و خیلی امثال من شوند و همچنین باعث مهاجرت بسیاری از نخبگان در هر رشته ای از این مملکت اهورایی و کهن شوند. دلم برای پدر مادرم می‌سوزد با هزاران امید مرا به خارج فرستادند تا درس بخوانم باعث سربلندی آن‌ها و ایران عزیزم بشوم .ولی افسوس افراد بی وجدان باید باعث شوند امثال ماها سربزیر و افسرده شویم.کاری که این افراد با مملکت کردند اسکندر و چنگیز هم نکردند.تاریخ از اینان در آینده به خوبی یاد نخواهد کرد.شرمشان باد این ظلم.
با آرزوی ایرانی سربلند.
سپاس از شما که وقت گذاشتید و یادی از من از یاد رفته کردید .
