من «لاشی مجروحانه» را در «تلاشی مذبوحانه» دیدم،
که هر «پوده می‌پوشید» و «بیهوده می‌کوشید»،
تا به هر «کسی کژاندیش بگراید»،بلکه «نفسی بیش بپاید».
ولی می‌ترسید «گاه گناه» و «راه اشتباه»را،
که «بیهوده»،«پیموده» بود،بازگردد!
سرنوشب چنین کسانی نه«بهبودی آرام»،که «نابودی تمام» است!
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️
پوده:کهنه و پوسیده
