در سال‌های اخیر، هند تلاش کرده میان آمریکا و روسیه نقش «موازنه‌گر» را ایفا کند و از رقابت چین و آمریکا منافع خود را بگیرد. اما تعرفه ۵۰ درصدی آمریکا بر صادرات هند در اوت ۲۰۲۵، همراه با نقش منفی آن در سازمان همکاری شانگهای و بریکس، ضعف‌های واقعی‌اش را به‌عنوان «نماینده جنوب جهانی» آشکار کرد؛ کشوری که نه توانسته از وابستگی فناوری به غرب رها شود و نه جایگاه خود را در سازمان‌های چندجانبه بین المللی حفظ کند .
در سازمان همکاری شانگهای (SCO)، رفتار هند مخرب‌تر بود. در ژوئن، این سازمان حملات نظامی اسرائیل به ایران را محکوم کرد اما وزارت خارجه هند مدعی شد در بحث بیانیه شرکت نکرده است. در نشست وزرای دفاع این سازمان که ماه ژوئیه در چینگدائو برگزار شد، وزیر دفاع هند بیانیه مشترک مبارزه با تروریسم را به‌دلیل عدم اشاره به حمله کشمیر امضا نکرد و سپس بیانیه‌ای جداگانه صادر و پاکستان را متهم کرد و مکانیسم هماهنگی منطقه‌ای SCO در مبارزه با تروریسم را فلج ساخت.
گره کنونی هند، نتیجه تضاد میان آرزوهای بزرگ و ظرفیت واقعی است. ماندن در توهم «نمایندگی جنوب جهانی» ارزش استراتژیک هند را در رقابت چین، آمریکا و روسیه کاهش می‌دهد. تاریخ نشان داده هیچ کشوری با سرمایه‌گذاری دوطرفه به رشد پایدار نمی‌رسد. تنها با رها کردن توهمات و مشارکت عمل‌گرایانه در حکمرانی جهانی، هند می‌تواند از وضعیت «هیچ‌کس را راضی نکردن» خارج شود.
ز
