تازه‌ترین آمار مرکز آمار ایران دیروز منتشر شد، عدد و رقمی که نشان می‌دهد گروه «خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها» در مهر ماه بیشترین تورم را تجربه کرده است؛ نان و غلات با ۹۸درصد افزایش قیمت، میوه‌ها با ۹۴درصد و سبزیجات با ۷۷درصد صدرنشین جدول گرانی‌های ماهانه قرار گرفتند، موضوعی که معیشت دهک‌های پایین درآمدی را به شدت تحت فشار قرار داده است. متاسفانه تورم و خلق تورم به یک رقابت ویرانگر بین بخش‌ها و حتی افراد جامعه تبدیل شده است و اگر کسی نتواند کالاها و خدماتش را گران‌تر بفروشد، احساس می‌کند جا مانده و حذف می‌شود، اما برای کاهش و حذف تورم همه اقشار، گروه‌ها و اصناف باید مشارکت کنند. بخش بزرگی از تورم عمومی ناشی از کبودهای عمدی یا دستکاری شاخص‌های اقتصادی است و مبنای طبیعی یا اقتصادی ندارد. بخش قابل‌توجه دیگری، تورم انتظاری است و نه واقعی. گاهی با یک تويیت مقامات صهیونیست با امریکایی بازار شروع به نوسان می‌کند، بدون آنکه مشکلی در اقتصاد ایران به وجود آمده باشد. در مرحله اول باید درخصوص تورم آگاه‌سازی شود. خیلی از فعالین اقتصادی نمی‌دانند تورم سود نیست و باید بخش بزرگی از سود سالیانه خود را برای تورم و به‌روز رسانی کسب و کار خود هزینه کنند.
به گزارش اقتصاددان به نقل از تعادل ، همان هزینه‌ای که از آن مالیات گرفته می‌شود. هیچ کشوری در دنیا از تورم استقبال نمی‌کند اما ایرانیان زیادی در تورم سرمایه‌گذاری می‌کنند! کارفرمایان در دنیا اولین و محکم‌ترین سد مقابل دولت برای افزایش تورم هستند چون تورم سود آنها را می‌بلعد، اما در ایران سرمایه‌داران ما به بهانه‌های واهی به دنبال ایجاد و افزایش تورم هستند. حتی با دولت برای افزایش تورم تبانی می‌کنند. دوم؛ باید همه بایستیم. هیچ‌کس نباید حتی ریالی به تورم اضافه کند و مردم باید یکپارچه در مقابل حتی یک ریال افزایش قیمت‌ها بایستند و خرید نکنند. متاسفانه ایرانی‌ها در یک رفتار غلط و ضدفرهنگی برای کالاهایی که گران می‌شوند صف می‌کشند و تقاضای انفجاری ایجاد می‌کنند. این رفتار ابلهانه و غیر قابل قبول است. سوم باید لیست افزایش قیمت‌ها در یک ماه تجزیه و تحلیل شود و مردم یکصدا ۵ کالای اول لیست که بیشترین افزایش قیمت را داشته‌اند، به مدت سه ماه نخرند.
این باید میثاق ملی ما باشد. یقین داریم هیچ تولیدکننده و واردکننده‌ای مایل نیست تا ۳ ماه فروشش صفر شود و چک‌هایش برگشت بخورد. اکنون نقش ساختارهای اجتماعی در مهار ناهنجاری‌های اقتصادی و اجتماعی صفر است، اما در کشورهای پیشرفته هیچ‌کس مایل و قادر نیست مقابل خواست مردم بایستد.
هیچ‌کس قادر نیست به مردمی که نمی‌خرند، گران بفروشد. تولید بدون توزیع ممکن نیست و قرار نیست مردم تاوان حماقت و طمع بی‌پایان برخی تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان بی‌اخلاق را بپردازند. مردم تحت فشار معیشتی هستند و مسوولیتی در قبال هزینه‌های اضافی توزیع‌کنندگان و تولیدکنندگان ندارند.
اینکه نظام توزیع ما قادر است اجاره و هزینه‌های غیر‌منطقی را تماما به مصرف‌کننده منتقل کنند، یک ضعف عمده است. قیمت کالاها مشخص است یا توزیع‌کننده می‌تواند رقابت کند یا نمی‌تواند. مصرف‌کننده مسوول هزینه‌های اضافی و بی‌عرضگی دیگر بخش‌های اقتصادی نیست. اکنون بحرانی‌ترین بخش جریان کالا و خدمات، نظام فاسد توزیع است که هم مصرف‌کنندگان و هم تولیدکنندگان را به شدت تحت فشار قرار داده است و اجاره‌های بی‌حساب و کتاب گلوگاه توزیع .
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
