محسن وثوقی با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : اربعین، موسم پیمان با خون شهیدان و تجدید عهد با عاشورا است. میلیون‌ها نفر از نجف تا کربلا راه می‌پیمایند، شعار «هیهات منّا الذله» را فریاد می‌زنند و خود را ادامه‌دهندگان راه حسین(ع) می‌دانند. اما در میان این شور و هیاهو، حقیقتی تلخ و شرم‌آور در سکوت دفن شده است: زینب کبری(س)، پیام‌رسان عاشورا، امروز در حرم خود غریب است و صدایی برایش بلند نمی‌شود.
دهه‌ای پیش، حرم حضرت زینب(س) در دمشق نماد مقاومت و غیرت مذهبی معرفی می‌شد. هزاران تصویر از «مدافعان حرم» بر دیوارها و بیلبوردها نقش بست و شعار «لن تُسبی زینب مرّتین» قسمی شد که همه شنیدند. گفته شد این خون‌ها برای حفظ حرم و آزاد ماندن راه زیارت ریخته شده است.
اما امروز، حرم زینب(س) در حصار و محدودیت، اسیر واقعیت‌هایی است که هیچ‌کس حاضر نیست درباره‌اش سخنی بگوید. ابومحمد جولانی و نیروهایش بر بخش‌هایی از سوریه تسلط دارند و راه‌های زیارت به دمشق محدود، پرخطر و گاه بسته است. امروز ۲۵ میلیون زائر کربلا در برابر جولانی سکوت کرده‌اند و به ناظران بی‌اثر تبدیل شده‌اند؛ جمعیتی عظیم که اگر اراده و صدایی مشترک داشت، غربت زینب(س) این‌گونه طولانی نمی‌شد.
تلخ‌ترین کنایه اینجاست: همان‌هایی که دیروز خون شهدا را ابزار تبلیغاتی کردند و خود را «مدافع حرم» نامیدند، امروز حتی یک جمله اعتراض نمی‌گویند. هیچ کارزاری برای بازگشایی راه حرم، هیچ خطبه‌ای برای شکستن حصار، هیچ پیامی برای یادآوری وعده‌های دیروز. گویی زینب(س) فقط تا زمانی اهمیت داشت که تصویرش در قاب رسانه‌ها ظاهر می‌شد.
اربعین، یادآور کاروان اسرا و خطبه‌های زنی است که کربلا را از مرز یک نبرد نظامی به واقعه‌ای جاودانه بدل کرد. اگر او نبود، کربلا همان روز عاشورا در همان خاک می‌ماند. امروز اما، در حالی که میلیون‌ها نفر در کربلا گرد آمده‌اند، زینب در دمشق تنهاست و مدعیان راه حسین، در عافیت و سکوت بی‌شرمانه‌ای فرو رفته‌اند.
تاریخ از این اربعین خواهد پرسید: وقتی زینب در حرم خود غریب بود، شما که پرچم‌دار راه شهیدان بودید، کجا ایستاده بودید؟ و چرا هیچ اقدامی نکردید؟
و صدای خون شهیدان فریاد می‌زند: مدعیان مدافع حرم، امروز کجا هستید وقتی حرم بانوی کربلا در حصار و سکوت است؟ کدام فریاد، کدام حرکت؟ شما که عکس و شعار ساختید، امروز به تماشاگران بی‌خاصیت بدل شده‌اید و زینب را تنها گذاشته‌اید.
اگر اراده و عمل شما به اندازه شعارهایتان بود، امروز حرم زینب کبری(س) به جولانی و حصارهای او واگذار نمی‌شد. اربعین، روزی که یاد می‌کنیم چه کسانی راه شهیدان را ادامه دادند و چه کسانی در عافیت خود فرو رفتند، روشن خواهد کرد: راه حسین بدون زینب بی‌معنی است، و مدعیان راه حسین بدون عمل، خائنانی در لباس مذهب‌اند.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
