«او شی» مفسر امور بین‌الملل طی یادداشتی تحت عنوان «اشتباه است اروپا به ناتو اجازه دهد به سوی آسیا-اقیانوسیه پیشروی کند»، در نشریه «گلوبال تایمز» افزایش فعالیت برخی اعضای ناتو در منطقه آسیا-اقیانوسیه اشاره کرده و نوشته است: ماه‌های اخیر شاهد نشانه‌های از افزایش فعالیت اعضای اروپایی ناتو مانند انگلیس، فرانسه، آلمان، ایتالیا، اسپانیا و هلند در منطقه آسیا-اقیانوسیه بوده چرا که آنها اقدام به برگزاری رزمایش‌های نظامی مشترک کرده، کشتی‌های نظامی به دریای جنوب چین اعزام نموده و حتی به شیوه‌ای تحریک‌آمیز از تنگه تایوان عبور کردند. این اقدامات تنش‌ها را به منطقه‌ای افزوده که در مقایسه با سایر نقاط جهان که با درگیری و جنگ نابود شده، نسبتا آرام است.
با توجه به درازا کشیدن بحران اوکراین، اروپا خود را به تضمین‌های امنیتی ایالات متحده بیشتر وابسته می‌داند، که رایگان به کسی داده نمی‌شود.
آمریکا با تلقی چین به عنوان جدی‌ترین رقیبش، مداما به متحدان خود فشار می‌آورد تا به مانور ژئوپلتیکش در آسیا-اقیانوسیه ملحق شوند. این فشار بر اروپا در حال آشکار شدن و افزایش است.
در حقیقت، برای اروپا خطرناک است پیرو این رویکرد باشد آن هم در زمانی که اعتبار ایالات متحده زیر سوال رفته است. «دونالد ترامپ» نامزد ریاست جمهوری آمریکا بار دیگر گفته می‌تواند درگیری در اوکراین را یک روزه پایان دهند. افراد آشنا به این وضعیت می‌توانند بگویند این چه معنایی دارد، «اول آمریکا».
هسته سیاست خارجی آمریکا، با عظمت ساختن مجدد ایالات متحده است نه اروپا.
اگر دموکرات‌ها در قدرت باقی بمانند، صلح همچنان دست نیافتنی باقی خواهد ماند و خونریزی اروپا ادامه خواهد داشت بدون هیچ تلاش جدی برای ایجاد یک ساختار امنیتی جدید برای اروپا.
اشتباهی بزرگتر برای کشورهای اروپایی خواهد بود که برای جلب رضایت متحد فراآتلانتیک خود [آمریکا] با «کارت تایوان» بازی کنند. برای همگان روشن است که مساله تایوان هسته اصلی منافع چین محسوب می‌شود و اصل چین واحد اساس سیاسی روابط دیپلماتیک میان چین و کشورهای اروپایی است.
اروپا با حجم تجاری بیش از 780 میلیارد دلار و سرمایه گذاری دو طرفه‌ای که از 250 میلیارد دلار فراتر رفته نمی‌خواهد چین را دشمن خود سازد. «استقلال تایوان» بزرگترین تهدید برای صلح و ثبات دو سوی تنگه است. اروپا برای اجتناب از فاجعه در این منطقه بسیار مهم باید به حاکمیت و تمامیت ارضی چین احترام بگذارد، از مداخله در این موضوع دست بردارد، و با «استقلال تایوان» مخالفت ورزد.
اقدامات جاری کشورهای اروپایی همچنین با اهداف اظهارشده «راهبردهای هند-اقیانوسیه» آنها در تضاد است. آنها می‌گویند که متعهد به صلح و رفاه در این منطقه هستند اما کشتی‌های نظامی خود را اعزام می‌کنند. آنها می‌گویند حامی آزادی دریانوردی هستند، اما در دریای جنوب چین که امن‌ترین و آزادترین منطقه دریایی در جهان است، هرگز مشکلی وجود ندارد.
علاوه بر این، ناتو مهمانی نیست که با آغوش گرم منطقه آسیا-اقیانوسیه مواجه باشد.
ناتو به عنوان یک محصول «جنگ سرد» به فلسفه تقابل بلوکی متوسل می‌شود به جای آنکه نقشی مثبت در صلح جهان ایفاء نماید.
«کیشور محبوبانی» سفیر سابق سنگاپور در سازمان ملل متحد به روشنی از خطر ناتو سخن گفته است. به گفته او ناتو از پایان جنگ سرد مقادیر زیادی بمب روی بسیاری از کشورها پرتاب کرده و بسیاری از مأموریت‌های بمباران بر اساس قوانین بین‌المللی غیرقانونی بودند.
و حالا ناتو در حال پیشروی به سوی آسیا-اقیانوسیه، منطقه‌ای صلح آمیز و مرفه فراتر از مرزهای جغرافیایی خود است.
کشورهای منطقه مدتهاست راه خود را برای رسیدگی به اختلافات پیدا کرده‌اند و نیازی به مداخله خارجی وجود ندارد. کشورهای منطقه که تلاش زیادی برای حفظ صلح و ثبات انجام داده‌اند، تمایل ندارند ناتو هرج و مرج و درگیری ایجاد کند، اقدامی که معمولا انجام می‌دهد.
ز
