اقتصاددان : این را باید مدام با خود تکرار کنیم که سینمای بدون ادبیات،
موسیقی بدون ادبیات،
فرهنگ بدون ادبیات،
اجتماع بدون ادبیات،
و علوم انسانی بدون ادبیات،
موسیقی و سینما و فرهنگ و اجتماعی و علومی مبتذل و سطحی است.
اگر می‌خواهیم بدانیم که چرا موسیقی پاپ ایرانی به چنین قهقرایی رفته‌است باید به مدارس‌مان برگردیم و ببینیم که چگونه شعر و ادبیات را از واحدهای درسی دانشآموزانمان حذف کرده‌ایم.
اگر می‌خواهیم بدانیم که چرا سینمای کشورمان به چنین قهقرایی رفته‌است و هر جفنگ مبتذل و بی‌سروتهی به پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای کشورمان تبدیل می‌شود باید دوباره به مدارس‌مان برگردیم و ببینیم که چگونه داستان و نمایش‌نامه و شعر را از واحدهای درسی دانشآموزانمان حذف کرده‌ایم.
اگر می‌خواهیم بدانیم چرا تفکر انتقادی و پرسشگر در جامعه از میان رفته‌است و همگی به مصرف‌کننده‌های صِرف کالاها و اخبار دم‌دستی صفحات مجازی تبدیل شده‌ایم دوباره باید به مدارس‌مان برگردیم و ببینیم که چگونه ادبیات را از واحدهای درسی دانشآموزانمان حذف کرده‌ایم.
اگر می‌خواهیم بدانیم چرا این میزان‌حمله به زبان و ادبیات فارسی در جامعه رواج پیدا کرده‌است باید به مدارس‌مان برگردیم و ببینیم که چگونه روزبه‌روز ادبیات را تهی از محتوا و اندیشه کرده و ساعات آن را کاهش داده و به معلمانی که چندان شناخت و علاقه‌ای به ادبیات ندارند سپرده‌ایم.
اگر می خواهیم بدانیم چرا علوم انسانیمان این میزان نازا و عقیم است، دوباره باید برگردیم به مدارس و نظام آموزشیمان و ببینیم که چگونه ادبیات به حاشیه رانده شده و به چشم تفننی بی مصرف نگریسته می شود.
اگر می خواهیم بدانیم چرا در دو سه دهه اخیر هر خزعبلی به اسم شعر و بیان عقده های سرکوب شده جنسی به اسم رمان و داستان چاپ و منتشر می شود، دوباره باید برگردیم به مدارس و جایگاه متون ادبی را از نظر بگذرانیم.
دانش بدون توانایی درست‌خواندن و درست‌نوشتن، دانشی تهی از محتواست. ادبیات تخیل و روح پرسشگر و انتقادی جامعه را بیدار می‌کند. ادبیات رواداری و تعامل و پذیرش غیر را می‌آموزد. ادبیات ذوق زیبایی‌شناسی انسان‌ها را وسعت می‌بخشد و جهان جدید و به مراتب بزرگتری را مقابل دیدگانشان قرار می دهد.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
