پرزیدنت ۲۵ میلیون دلاری

مادورو خواهان حذف تحریم‌های ایالات متحده است که اقتصاد ونزوئلا را تحت تاثیر قرار داده است. او خواهان به رسمیت شناخته شدن بین‌المللی، از جمله سایر تغییرات سیاستی است. مقامات ونزوئلا می‌گویند که حداقل ۹نفر را با تابعیت آمریکایی یا مقیم آمریکا بازداشت کرده‌اند. مقامات برخی از آنها را به توطئه برای کشتن مادورو متهم می‌کنند. ایالات متحده هیچ حضور دیپلماتیکی در ونزوئلا ندارد و یک نماینده وزارت امور خارجه گفت که دولت ایالات متحده نمی‌داند اتباعش در کجا نگهداری می‌شوند. بستگان سه شهروند آمریکایی بازداشت‌شده گفتند که از ماه‌ها پیش از ناپدید شدن عزیزانشان خبری از آنها نداشته‌اند. «دیوید استرلا»، ۶۴ساله، پدر پنج فرزند، در ۹سپتامبر از طریق زمین از کلمبیا وارد ونزوئلا شده بود. همسرش، «الویا ماسیاس»، ۴۴ساله، این را تایید می‌کند. ماسیاس، او را «ماجراجویی» توصیف کرد که – پر از خوش‌بینی بود و می‌گفت وضعیت ونزوئلا «آن‌قدرها هم بد نیست.» او به دیدار دوستانش رفته بود. ماسیاس گفت که همسرش در بخش «کنترل کیفیت» برای شرکت‌های داروسازی در نیوجرسی کار می‌کرد و در حال آماده شدن برای بازنشستگی بود و پیش از این هم یک‌بار از ونزوئلا دیدن کرده بود. ماسیاس گفت: «این وضعیت تاثیری به‌شدت منفی بر زندگی ما داشته است.»

جنبش سوسیالیستی مادورو از سال۱۹۹۹، یعنی زمانی که سلف او «هوگو چاوز» روی کار آمد، کشور را اداره می‌کند. در ماه ژوئیه، مادورو با دشوارترین چالش انتخاباتی خود مواجه شد و وقتی دولت ماچادو را از نامزدی منع کرد، گونزالس، یک دیپلمات سابق، نامزد ریاست جمهوری شد. حتی در بحبوحه کارزار سرکوب فزاینده، بسیاری از ونزوئلایی‌ها برای حمایت از گونزالس به هر سختی بود حضور یافتند. در روزهای پس از انتخابات، اپوزیسیون هزاران برگه شمارش آرا را جمع‌آوری و آنها را در فضای مجازی منتشر کرد و نشان داد گونزالس با قاطعیت پیروز شده است.

با این حال، مادورو اعلام پیروزی کرد؛ ادعایی که ناظران مستقل آن را مورد تردید قرار دادند. ایالات متحده گونزالس را به‌عنوان برنده به رسمیت شناخته است و حتی متحدان مادورو مانند «گوستاوو پترو» رئیس‌جمهور کلمبیا و «لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا» رئیس‌جمهور برزیل، دو همسایه چپگرای ونزوئلا، از مادورو فاصله گرفته‌اند. برخی از تحلیلگران گفتند که مادورو تصمیم به دستگیری خارجی‌ها گرفته است؛ زیرا دیده است که به این وسیله، به آنچه می‌خواهد می‌رسد. در سال۲۰۲۲ و سپس در سال۲۰۲۳، ایالات متحده با دولت ونزوئلا قراردادهایی منعقد کرد که در آن واشنگتن متحدان بلندپایه ونزوئلا را در ازای شهروندان آمریکایی که در اختیار مادورو بودند، آزاد کرد. این بخشی از تغییر در روابط آمریکا با دولت‌هایی بود که آمریکایی‌ها را در خارج از کشور اسیر می‌کنند.

در گذشته، سیاست ایالات متحده این بود که با اسیرکننده‌ها مذاکره نکند؛ زیرا از این می‌ترسید که چنین مذاکره‌ای کشور اسیرکننده را تشویق به انجام دوباره این کار کند. این امر باعث شد آمریکایی‌های بازداشت‌شده امید چندانی به نجات نداشته باشند و منتقدان می‌گویند که حتی در مرگ افرادی مانند «جیمز فولی»، روزنامه‌نگار کشته‌شده توسط داعش در سوریه در سال۲۰۱۴ چنین رویکردی نقش داشته است. از آن زمان ایالات متحده تمایل بیشتری برای مذاکره نشان داده است. اما برخی از منتقدان معتقدند که چنین کاری، باعث تشویق مادورو به در پیش گرفتن همین رویه می‌شود. «تام شانون» که از مقامات بلندپایه وزارت امور خارجه در دولت اوباما و ترامپ بود معتقد است که مادورو از توافقات اخیر گروگان‌گیری با روسیه به وجد آمده است.

او معتقد است که دولت ایالات متحده باید «دردی را به آدم‌ربایان تحمیل کند که روشن کند این اتفاق دیگر تکرار نخواهد شد.» موارد دیگر گروگان‌گیری هم هست که نمایندگان تیم انتقالی ترامپ از اظهارنظر درباره آن خودداری کردند. در کاراکاس، بسیاری در تظاهرات ضد مادورو در روز پنج‌شنبه شرکت کردند؛ اگرچه تجمعات مشابه با خشونت نیروهای امنیتی مواجه شد و با کشته شدن شرکت‌کنندگان پایان یافت.