«امر به معروف» نه «امری مخوف» است،
که هر «شهروند را زار بیازارد» و هر «خردمند را در فشار گذارد».
هر شهروند در راستای انجام «رسالتِ شرگریزی» و «اصالتِ مُنکرستیزی»،
می تواند با «پایشِ راژمانی» و «همایشِ همگانی»،
«شهریاران» را در برابر «شهروندان»،
نه تنها «اُلگو»،که «پاسخگو» نماید.
این دو اصل «امر به معروف» و «نهی از منکر»
هر «شهروند را رسول» و هر «فَرَهمَند را مسئول» می داند.
در این صورت هیچ «خودکامۀ کژاندیش» نمی تواند «کامۀ خویش» را
با «توهُّم، تحلیل» و بر «مردُم، تحمیل» کند.
«نظارتِ عمومی» هر خودکامه را از «غارتِ هجومی» بازمی دارد
و بدون «آشوبِ خونی» او را در «چهارچوبِ قانونی» زیرنظر می گیرد.
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
پایش: نظارت
مخوف:ترس آور،ترسناک
راژمان: سیستم،نظام،سامانه
فَرَهمَند: باشکوه،فرمانروای باشان و شوکت
موضوعِ «امر و نهی»، نظارت بر قدرت حاکم است
