دکتر حسن خسروی. مدرس دانشگاه و متخصص امور برنامه و بودجه کشور و مؤلف کتاب روابط عمومی و ارتباطات و عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : بدون شک جاده های ما عمدتا عذاب آور و موجب تصادف و کشتار مسافران بوده و متأسفانه نه تنها برای 50 سال و 100 سال آینده ساخته نشده اند بلکه هیچ گونه پیوست فرهنگی و اقتصادی لازم و کافی هم ندارند. جاده های ایران را اگر در نقشه راه های ایران ملاحظه کنید همچون جگر زلیخا پاره پاره و بی حساب و کتاب هستند و غم انگیزتر آن است که همه این جاده ها با فهم و درایت و نقشه ها و مطالعات مهندسان و کارشناسان خودمان ساخته و پرداخته شده اند که بسیار هم بر خود میبالند ؟!؟. دو نمونه از شاهکار مهندسی و عملیات عمرانی و آبادانی ما، ساخت مصلی تهران و اتوبان تهران – شمال است که مدت ساخت و ساز آنها یک رکورد جهانی را به خود اختصاص داده است؟!؟ خداوند متعال در قرآن کریم از راه و جاده به عنوان مهد یا گهواره یاد کرده است. یعنی جاده باید از آنچنان طراحی و ساخت زیبا و آرام بخشی برخوردار باشد که راننده و مسافر و سرنشین را با خیر و خوشی و سلامتی به مقصد برساند. جاده های ما انگار به آدمی فحش و ناسزا می‌دهند، آنقدر که سخت و خشن و ناآرام هستند. شاهد این ادعا آن است که وقتی وارد جاده ای می‌شویم خدا خدا میکنیم که زودتر تمام شود و به مقصد برسیم و این دقیقا یعنی جاده ، گهواره و مایه آسایش و سفری راحت نیست. شما را بخدا قسم بروید جاده های چهار تا کشور پیشرفته جهان را ببینید و الگوی درست بگیرید و بعد جاده سازی کنید. به سختی بتوان یک نفر را پیدا کرد که از این وضعیت جاده های ما و نحوه مرمت و نگهداری آنها و امکانات بین راهی خصوصا سرویس‌های بهداشتی و… رضایت داشته باشد. امید است وزارت راه و شهرسازی طرحی نو در اندازد و یک برنامه 10 ساله درست و درمانی برای جاده های کشور تدوین و طراحی و عملیاتی نماید تا شاهد این همه رنج و مصیبت و سختی راننده و مسافر و سرنشین نباشیم.
حسن خسروی.
هجدهم فروردین 1404
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
