وعده های خیالی یا پیمانهای مردمی ؟

نادر کریمی روزنامه نگار و کنشگر محیط زیست و عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت :  در مدیریت ادهوکراتیک
Adhocracy که درسازمانها و اقتصاد های پر نوسان شکل میگیرد.
پیش،بردن کار ها براساس  شرایط حاکم صورت میگیرد و محیط در این فضای مدیریتی یک متغیر پر نوسان است .به عبارت دیگر در  این مدیریت انعطاف یک گزینه انکار ناپذیر است .
بدرستی کاندیدایی که در دام وعده دادن به مردم نیفتاد و رقبا بسیار سعی کردند که او را وارد این بازی کنند تا او را به رنگ خودشان در بیاورند و به نوعی از تفاوت وابداع خارجش کنند.
از نظر تاریخی و سیر رفتار کاندیداهایی که به قدرت رسیدند و  وعده هایی داده بودند، آنها هیچ گاه نتوانستند به وعده های خود عمل کنند .وعده دادن یک رفتار پوپولیستی برای جلب آرا است.آنها هنگامی که به قدرت رسیدند بین وعده هایی که داده بودند و محیط واقعی جامعه تفاوت و اختلافات بزرگی را متوجه شده بودند .و نتوانستند در این شرایط پارادوکسیکالی  که خود بوجود آورده فعالیت کنند. نارضایتی بی اعتمادی و کاهش سرمایه اجتماعی حاصل این روش و مشی افراد ی بود که آرزو فروشی کردند.
بنابراین دکتر مسعود پزشکیان به درستی به الزامات حاکم بر محیط،و استفاده از کارشناسان در هر رشته اشاره داشتند  و روی این موضوع ثابت قدم ایستادند.کارشناسان برجسته بسیاری از ایشان حمایت کردند چون آنها بهتر به الزامات تصمیم گیری در محیط پر نوسان سیاسی و اقتصادی ایران آگاه هستند.اصلاح ساختارهایی که برنامه در آن باید اجرا شود از سوی ایشان مورد تاکید بوده است .گماردن افراد کارشناس بر مبنای شایسته سالاری کلید واژه دیگری بوده که همواره به آن اشاره کرده اند.
مردم هم باید به کسی که دارای اندیشه مبتنی بر دانش است اقبال کنند، چون راهی غیر از این نداریم و هرچه این استراتژی به عقب بیفتد باید هزینه بیشتری برای اصلاح بپردازیم.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع