آن چه «دانایی می‌زاید» و بر «توانایی می‌افزاید»،
نه «ژرف‌گفتن» ،که «شگرف‌شنُفتن» است.
آن که «پُرگویی» و از همه «عیبجویی» می‌کند،
«نام می‌جویَد»،گرچه ظاهراٌ «کلام می‌گوید» .
هدف گفتگو،«هم‌افزایی»است،نه «زورآزمایی».
بنابراین گفتگو «سابقه‌ای شایسته» و «مسابقه‌ای بایسته» است،
که طرفین نه «بازنده»،که «فرازنده»اند.
———————
سابقه:پیشی گیرنده،پیشین،پیشینه
فرازنده:بالابرنده،بلندکننده
