هیچ نظارتی بر تولید لباس فرم‌های مدرسه وجود ندارد
در گذشته‌ای نه چندان دور آن زمانی که هنوز نه خبری از مدارس غیر انتفاعی و هیات امنایی و … بود و نه اینکه تورم تا این حد مردم را زمین گیر کرده بود. تحصیل آنقدرها برای والدین هزینه‌ای در بر نداشت. اینکه بچه‌ها از یک کیف مدرسه چندین سال استفاده می‌کردند. لباس و کفش مدرسه نه متحد الشکل بود و نه اینکه حتما باید دانش‌آموزان هر سال با فرم تازه‌ای به مدرسه می‌رفتند، تحصیل کردن خیلی راحت به نظر می‌رسید. عدالت تحصیلی به خوبی رعایت می‌شد. همه بچه‌ها از هر خانواده و موقعیت اجتماعی که بودند در کنار هم درس می‌خواندند و سال‌ها را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذاشتند. آن روزها حتی خریدن لوازم التحریر مدرسه هم ساده و ارزان بود. نه از دفتر و کتاب‌های فانتزی با قیمت‌های نجومی خبری بود و نه این همه تنوع در مداد و خودکار و پاک کن بود. تمام اینها باعث می‌شد تا بچه‌ها وقتی کنار هم قرار می‌گیرند با امکاناتی تقریبا یکسان و مشابه درس بخوانند و پیشرفت کنند. اما حالا دیگر تمام اینها به یک خاطره دور تبدیل شده که دیگر هیچ امیدی هم به تکرار شدنش نیست.
به گزارش اقتصاددان به نقل از تعادل ، سال‌هاست که تابستان برای خیلی از والدین فصل دردسرهای بزرگ است. افزایش هزینه‌های تحصیلی تعداد قابل توجهی از دانش‌آموزان را وادار به ترک تحصیل کرده است. قیمت لوازم التحریر و دیگر ملزومات مدرسه به قدری سرسام آور شده که بسیاری از خانواده‌ها به دلیل عدم توانایی در پرداخت این هزینه‌ها مجبور می‌شوند فرزندان‌شان را از تحصیل منع کنند .
چالش‌های هزینه تحصیل تمامی ندارد
از زمانی که قرار شد دانش‌آموزان لباس فرم داشته باشند. چالش تامین هزینه‌های آن نیز به دیگر هزینه‌های خانواده‌ها اضافه شد.
نکته حایز اهمیت این است که پوشاک مدارس در اکثر کشورها وجود دارد و هر کشوری سعی دارد تا با بهره‌گیری از فرهنگ و نماد ملی خود، لباس‌های مناسبی برای دانش‌آموزان طراحی کند و شاید بتوان گفت که به نوعی فرهنگ‌سازی و استفاده از طرح‌های سنتی است تا آنها از همان دوران کودکی و نوجوانی با این نمادها آشنا شوند.
در اهمیت لباس فرم دانش‌آموزان باید به این مطلب هم اشاره کنیم که در راهکار ۵ – ۳ سند تحول بنیادین وزارت آموزش و پرورش طراحی و ارایه الگوی لباس و پوشش مناسب، متنوع، زیبا و آراسته مبتنی بر فرهنگ اسلامی – ایرانی برای مربیان و دانش‌آموزان پسر و دختر در راستای تقویت هویت اسلامی – ایرانی مورد تاکید قرار گرفته است.
کیفیت پایین و قیمت بالا
جنس و کیفیت و نوع دوخت و وسایل جانبی از مواردی است که در انتخاب پوشاک مدارس باید مدنظر قرار گیرد، اما آنچه در این سال‌ها مورد چالش قرار گرفته، کیفیت پایین پارچه و دوخت است که با قیمت بالا در بین دانش‌آموزان توزیع می‌شود و این امر موجب نارضایتی و گلایه خانواده‌ها شده است.
صرف نظر از اهداف تعیین شده برای استفاده از لباس فرم در مدارس، آنچه این طرح را زیر سوال برده است اینکه خانواده‌ها معتقدند نظارت دقیقی بر پوشاک مدارس وجود ندارد و اولیای مدارس در بستن قرارداد با واحدهای تولیدی به بسیاری از مسائل توجه ندارند و در نهایت نتیجه این می‌شود که لباسی با کیفیت پایین و البته قیمت بالا به دست مصرف‌کننده می‌رسد. آنها همچنین می‌گویند که این طرح از اهداف خود دور شده است چراکه تلاش بر این بود تا دانش‌آموزان به دور از تجمل و تفاوت به لحاظ سطح طبقاتی و درآمد خانواده و با یک لباس متحدالشکل در مدارس حضور پیدا کنند اما اکنون گویی لباس فرم به کالایی لوکس و تجملی تبدیل شده که بسیاری از والدین به سختی قادر به تهیه آن هستند و بار مالی زیادی را تحمل می‌کنند. برخی خانواده‌ها قیمت یک دست لباس فرم برای دانش‌آموز خود را تا یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هم اعلام کرده و معتقدند این رقم در کنار دیگر وسایل اعم از لوازم التحریر و کوله پشتی که باید برای آغاز سال تحصیلی تهیه شود، مبلغ بالایی است.
اجبار خانواده‌ها به تهیه لباس فرم غیرقانونی است
به گزارش ایرنا، از دیگر موضوعات مورد گلایه خانواده‌ها این است که هر سال برخلاف دستورالعمل ابلاغی وزارت آموزش و پرورش مبنی بر اینکه اجباری در تهیه لباس فرم جدید نیست و دانش‌آموزان می‌توانند از لباس سال قبل خود استفاده کنند، اولیای مدرسه اجبار به تهیه لباس جدید با طرح و رنگ متفاوت کرده و عملا هزینه آن را به خانواده‌ها تحمیل می‌کنند این در شرایطی است که به عنوان مثال یک خانواده با سطح درآمد پایین، ممکن است دو یا سه فرزند در سنین مدرسه داشته باشد که این کار علاوه بر دیگر هزینه‌ها، برای آن خانواده مشکل ساز است.
طرح و رنگ لباس مدارس نباید سالانه تغییر کند
در اردیبهشت ماه امسال نیز دستورالعمل ساماندهی و نظارت بر لباس فرم دانش‌آموزان از سوی وزارت آموزش و پرورش به همه استان‌های کشور ابلاغ و تاکید شده است که مدارس نباید به صورت سالانه طرح و رنگ لباس را تغییر دهند و برای آنکه خانواده‌ها تحت فشار قرار نگیرند، اگر لباس سال قبل امکان استفاده دارد، مدارس نباید خانواده‌ها را اجبار به تهیه روپوش جدید کنند.
مساله دیگری که خانواده‌ها در تهیه لباس فرم مدارس به آن اشاره می‌کنند تفاوت در قیمت لباس متناسب با سایز فرزندشان است به گونه‌ای که سایزهای بزرگ‌تر که چندان تفاوتی در استفاده از میزان پارچه ندارد، قیمت بالاتری دارد و در مواقعی نیز لباس‌های دوخته شده توسط واحدهای تولیدی فاقد استاندارد لازم است به نحوی که به عنوان مثال در شرایط عادی سایز لباس برای دانش‌آموز ۴ است اما برای لباس مدرسه باید سایز ۵ خریداری شود و کیفیت پایین پارچه نیز باعث شده که دانش‌آموزان به ویژه در مقاطع پایین‌تر، به دلیل تحرک بیشتر و زمین خوردگی و پاره شدن لباس، نتوانند از آن برای ۲ سال تحصیلی استفاده کنند و مجبور به تهیه لباس در آغاز هر سال تحصیلی هستند.
البته مسوولان وزارت آموزش و پرورش طی سال‌های اخیر همواره تاکید کرده‌اند که لباس فرم مدارس باید متناسب با فرهنگ ایرانی – اسلامی طراحی شود و بر اساس آنچه در سند تحول بنیادین اشاره شده است طراحی مدل لباس متناسب با سن، جنس و پایه‌های مختلف تحصیلی و یک بخشی هم مربوط به تنوع لباس‌ها باشد و هیچ گونه اجبار و تحمیلی به خانواده‌ها برای تهیه لباس فرم مدارس نباید صورت گیرد.
نرخ مصوب از تصمیم تا اجرا
در راستای تحقق این هدف سرپرست اداره کل انجمن اولیا و مربیان وزارت آموزش و پرورش هفتم خردادماه امسال درباره تهیه لباس فرم دانش‌آموزان در سال تحصیلی جدید با تاکید بر اینکه دانش‌آموزان می‌توانند از لباس‌های سالم و قابل استفاده سال‌های قبل استفاده کنند، گفت: ادارات کل آموزش و پرورش مکلفند نرخ مصوب لباس فرم را از طریق مراجع مربوطه دریافت و به اطلاع والدین برسانند.
عاطفه‌سادات مدبرنژاد به این مطلب هم اشاره کرد که طبق ماده ۸۵ آیین نامه اجرایی مدارس، انتخاب نوع و رنگ لباس دانش‌آموزان با مشارکت شورای دانش‌آموزی به عهده شورای مدرسه و همچنین برنامه‌ریزی و اقدام برای تهیه آن باهماهنگی این شورا، برعهده انجمن اولیا و مربیان است و شکایات اولیا توسط مدیر مدرسه، رییس اداره انجمن اولیا و مربیان، ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات وزارتخانه و سایر نهادهای نظارتی، قابل پیگیری خواهد بود.
او ادامه داد: انتخاب نوع و رنگ لباس دانش‌آموزان با مشارکت شورای دانش‌آموزی، به عهده «شورای مدرسه» و برنامه‌ریزی و اقدام برای تهیه آن با هماهنگی شورای مدرسه، به عهده «انجمن اولیا و مربیان مدرسه» خواهد بود.
مدیرکل انجمن اولیا و مربیان وزارت آموزش و پرورش با بیان اینکه نرخ نامه‌های ابلاغی از سوی مراجع مربوطه با ذکر نوع و مقدار پارچه و سایر مولفه‌ها تهیه و به مدارس و اطلاع خانواده‌ها می‌رسد، ادامه داد: رعایت این نرخ نامه از سوی تولیدی‌ها الزامی است و انجمن اولیا و مربیان به عنوان مسوول برنامه‌ریزی برای تهیه لباس دانش‌آموزان باید بر اجرای دقیق نرخ و کیفیت لباس نظارت کنند. مدبرنژاد با بیان اینکه هزینه لباس فرم از طرف صمت و اتحادیه‌های مربوطه تعیین می‌شود، گفت: آموزش و پرورش مرجع تصمیم‌گیری برای نرخ لباس دانش‌آموزان نیست و ادارات کل صمت در استان‌ها و اتحادیه‌های مربوط نرخ را مشخص می‌کنند.
او با بیان اینکه در حال حاضر نرخ مصوب براساس کیفیت در استان‌های مختلف و مقاطع مختلف متفاوت است، افزود: برنامه‌ریزی برای روپوش مدارس از اردیبهشت ماه انجام شده است؛ اکنون نرخ‌نامه‌ها مصوب شده و والدین می‌توانند با مراجعه به تولیدی‌ها روپوش فرزندشان را تهیه کنند. اما باید در نظر داشت با وجود تاکید مسوولان وزارت آموزش و پرورش و ابلاغ دستورالعمل‌های لازم، هنوز مشکلات بسیاری در رابطه با تهیه لباس فرم مدارس وجود دارد که البته باید پای درد دل مدیران مدارس هم نشست تا راهکار مناسبی پیدا شود تا هم خانواده‌ها و هم اولیای مدارس بتوانند در تعامل با هم این دغدغه را کاهش دهند تا دانش‌آموزان سال تحصیلی جدید را در فضای آرام آغاز کنند و خاطرات خوشی از دوران تحصیلی و اول مهرماه برای خود رقم بزنند.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
