«گُلِ آفتابگردان»،«سَمبُلِ آفتابِ گردون» است.
این گل،«نماد وفاداری» و «نمود سپاسگزاری» است.
او «آهسته به مرور می رویَد» و «پیوسته نور می جویَد».
او از «التهاب،خواب» ندارد و از دیدن «آفتاب،تاب» .
«روی به سوی طلوع» دارد و «بوی نکوی خضوع».
همشه «سایۀ سینۀ سپهر را می نگرد» و «آیۀ گنجینۀ مهر را می نگارد».
«دلگیر از ابر بهار» است و «ناگزیر از صبر پایدار».
این گُل به «چمن، رنگ» می بخشد و به «من،فرهنگ».
او «وفاق را می شناسد» و از «نفاق می هراسد».
«زمان،زمانۀ نقاب» است و «زمین،زمینۀ انقلاب»!
باید به «سپهرِ روزان نگریست» و بر«مهرِ فروزان گریست»!
بیاییم در هر «پگاهِ پاک» با «نگاهِ ادراک»،
«آفتاب زندگی را بنگریم» و «کتاب ارزندگی را بنگاریم».
/
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
سَمبُل: نماد،نشانه
گردون:چرخ،آسمان
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
