عوامل افزایش نقدینگی و نحوه مهار آن توسط سیاست های دولت و بانک مرکزی
دکتر حمید کاکائی عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : نقدینگی به مجموع پول و شبهپول در اقتصاد گفته میشود که در دست مردم، بنگاهها و سیستم بانکی قرار دارد. افزایش بیش از حد نقدینگی، بدون رشد متناسب تولید کالا و خدمات، میتواند منجر به تورم بالا، کاهش ارزش پول ملی و بیثباتی اقتصادی شود. این شرایط اعتماد سرمایهگذاران و مصرفکنندگان را کاهش داده و برنامهریزی مالی و سرمایهگذاری را دشوار میکند. همچنین، افزایش نقدینگی میتواند فشار بر نرخ بهره و هزینه تأمین مالی بنگاهها ایجاد کند و باعث رشد فزاینده قیمتها در بازارهای کالا، خدمات و داراییها شود. به عبارت ساده، نقدینگی غیرمتعادل یکی از مهمترین عوامل کاهش رفاه اقتصادی و کاهش قدرت خرید مردم است.
عوامل افزایش نقدینگی
- رشد پایه پولی: افزایش پول در گردش که توسط بانک مرکزی ایجاد میشود.
- افزایش ضریب فزاینده پول: هر واحد پولی که در اقتصاد وارد میشود، چندین بار گردش پیدا میکند و نقدینگی کل را افزایش میدهد.
- افزایش وامدهی بانکی: بانکها با اعطای وام، پول جدیدی به اقتصاد وارد میکنند.
- افزایش مخارج دولتی: هزینههای دولت مانند یارانهها، حقوق و پروژههای عمرانی نقدینگی را بیشتر میکند.
- افزایش تقاضا برای پول: وقتی مردم و بنگاهها تقاضای پول نقد دارند، بخش بیشتری از سپردهها در گردش قرار میگیرد و نقدینگی رشد میکند.
مهار نقدینگی توسط دولت و بانک مرکزی چگونه ممکن است ؟
دولت و بانک مرکزی میتوانند با ابزارهای پولی و مالی نقدینگی را کنترل کنند:
سیاستهای پولی انقباضی:
افزایش نرخ بهره بانکی تا تمایل به وامگیری کاهش یابد.
افزایش ذخیره قانونی بانکها برای کاهش توان وامدهی.
فروش اوراق بدهی دولتی به مردم برای جذب نقدینگی مازاد.
کنترل مخارج دولت: کاهش هزینههای جاری، یارانهها یا پروژههای غیرضروری.
اصلاح سیاستهای مالی و مالیاتی: دریافت مالیات بیشتر یا مدیریت کسری بودجه برای جلوگیری از نیاز به پول تازه از بانک مرکزی.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
