یک هفته پیش وقتی بعد از مدتها معلولان تصمیم گرفتند تا یک بار دیگر برای احقاق حق خود در مقابل سازمان برنامه بودجه تجمع کرده و اعتراض خود را نسبت به عدم اجرای ماده ۲۷ قانون معلولان ابراز کنند هیچوقت فکر نمیکردند که با چنین برخوردهای سخت و خشنی از سوی مسوولان و ماموران نیروی انتظامی مواجه شوند. ۶ سال است که معلولان در انتظار اجرایی شدن درست و دقیق قوانین مربوط به خود در جامعه هستند. ۶ سال تمام است که مسوولان هر بار باد ادن وعدههای غیر قابل اجرا معلولان را به حال خود رها کردهاند و حالا بعد از ۶ سال این افراد تصمیم گرفتند یک بار برای همیشه صدای اعتراض خود را به گوش مسوولان برسانند. اما این افراد که با أنواع معلولیتهای شدید و مشکلات بسیاری برای رساندن صدای اعتراض خود دست به تجمع زدند اینبار بار برخوردهایی خارج از عرف و قانون مواجه شدند. از سیلی خوردن گرفته تا توهین شنیدن و البته دستگیر شدن توسط نیروی انتظامی. اما چرا باید یک تجمع اعتراضی اجتماعی که در آن افراد میخواهند حقوق حقه خود را طلب کنند با چنین برخوردهای قهرآمیزی مواجه شود. مطالبهگری از چه زمانی در کشور ما تبدیل به جرم شده که هر صدای مطالبهگری را در نطفه خفه کرده و به آن انگ امنیتی بودن میزنیم. معلولان با تمام مشکلاتی که دارند چطور میتوانند امنیت جامعهای را که با هزار سختی در آن زندگی میکنند به خطر بیندازند. اینکه دولت نه در برنامه هفتم توسعه و نه حتی در بودجه سال ۱۴۰۳ آنها را در نظر نگرفته و مشکلات این افراد دیده نشده است خلاف قانون است یا اعتراض این افراد در مقابل یک سازمان رسمی دولتی برای اینکه بتوانند صدای خود را به گوش مسوولان برسانند؟ چنین برخوردهای اهانت باری که با معلولان طی یک هفته اخیر و در اعتراضات پی در پی آنها صورت گرفت است نشان از چه چیزی دارد؟ آیا واقعا دولت میخواهد صدای این قشر را از بین ببرد؟ البته چندان هم بعید به نظر نمیرسد وقتی وزیر رفاه همین دولت در روز بزرگداشت معلولان آرزوی کشوری بدون معلول را میکند و از سوی دیگر دشمنان را عقب مانده مینامد نشان میدهد که مسوولان انگار معلولان را به چشم بارهای اضافی بر دوش جامعه احساس میکنند که آرزوی نابودی شان را دارند.
چرا وزیر رفاه عذرخواهی نکرد؟!
به گزارش اقتصاددان به نقل از تعادل ، سوال مهم اینجاست که چرا وزیر رفاه بعد از این ابراز عقیده زشت و به زبان آوردن چنین آرزوی محالی در جمع معلولان کشور از آنها عذرخواهی نکرد؟ اینچنین بیپروایی مسوولان در برابر مردم و خواستههای آنها و به سخره گرفتن مشکلاتی که مردم با آن دست و پنجه نرم میکنند از کجا میآید و پشت این مسوولان به چه چیزی گرم است که حتی دیگر خود را پاسخگوی مردم نمیدانند و هیچ تلاشی هم برای پاسخگویی نمیکنند. دولت سیزدهم بر خلاف آن همه ادعاهایی که از ابتدای کار خود تاکنون داشته حتی نتوانسته گامی مثبت در جهت بهتر شدن وضعیت افرادی که به عنوان معلول در این جامعه زندگی میکنند بر دارد. این افراد سالهاست که در سایه وعدههای اجرا نشده زندگی میکنند. آنها سالهاست که منتظر مناسبسازی خیابانها، ساختمانها و راهاندازی وسایل نقلیه عمومی و… هستند. این افراد سالهاست که منتظرند تا تمامی دستگاهها و نهادهای دولتی سهمیه استخدامی آنها را بهطور قانونی رعایت کنند. این افراد سالهاست که در سایه غفلت مسوولان به سختی روزگار میگذرانند اما این توهینها و این برخوردهای قهرآمیز روی دیگر سکه بیتوجهی بود که مسوولان به این افراد نشان دادند.
افزایش ۶۰ درصدی مستمری معلولان در بودجه ۱۴۰۳ دردی دوا نمیکند
مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران با انتقاد از رقم در نظر گرفته شده برای معلولان در تنظیم بودجه سالانه میگوید: براساس جداول بودجه ۱۴۰۳، مستمری معلولان فقط ۶۰ درصد افزایش مییابد که این رقم باتوجه به افزایش تورم سالانه و هزینههای ناشی از معلولیت، هیچ دردی از معلولان دوا نمیکند. علیهمت محمودنژاد با بیان اینکه به نظر میرسد مجلس و دولت در تنظیم بودجه سالانه، توجه کافی به افراد دارای معلولیت نداشتهاند، اظهار کرد: درحالی که بیش از ۶ سال از تصویب قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت میگذرد، بار دیگر مجلس بدون توجه به این قانون و اجرای ماده ۲۷ آن، به راحتی از کنار افراد دارای معلولیت گذر کرده است. مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران با استناد به ماده ۲۷ قانون مبنی بر اینکه دولت مکلف است کمک هزینه معیشت افراد دارای معلولیت بسیار شدید یا شدید فاقد شغل و درآمد را به میزان حداقل دستمزد سالانه تعیین و اعتبارات لازم را در قوانین بودجه سنواتی کشور منظور کند، ادامه داد: علیرغم اینکه برای پرداخت شهریه دانشجویان و سایر خدمات دیگر به افراد دارای معلولیت مدام به قانون حمایت از حقوق معلولان اشاره میشود، برای اجرای ماده ۲۷ قانون، همت لازم وجود ندارد. او در این راستا از رییس مجلس خواست تا با اقدام عاجل و فوری نسبت به تغییر ردیف جدول بودجههای معلولان به منظور تحقق بودجه لازم برای اجرای ماده ۲۷ قانون، اقدام لازم را به عمل آورد.
هیچ معلولی بیمه تکمیلی ندارد
از سوی دیگر مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران با بیان اینکه بیمه تکمیلی برای معلولان وجود ندارد گفت: سقف حمایتی بیمه سلامت برای معلولان بسیار پایین و تنها در بیمارستانهای دولتی است.
علی همت محمودنژاد، افزود: حتی یک فرد معلول هم بیمه مکمل و تکمیلی ندارد و عمق بیمه سلامت آن قدر پایین است که وسایل توانبخشی را تحت پوشش قرار نمیدهد، سقف حمایتی بیمه سلامت برای معلولان بسیار پایین و تنها در بیمارستانهای دولتی است. بسیاری از معلولیتها درمانهای تخصصی دارند اما امکان این درمانها در بسیاری از بیمارستانهای دولتی وجود ندارد.
او با مطرح کردن این سوال که هزینه بیمه مکمل تکمیلی برای معلولان که در سالهای ۹۲-۹۳ وجود داشت کجا میرود، اظهار کرد: پیش از این تمام معلولان بیمه تکمیلی داشتند، اما در حال حاضر هیچ بیمه تکمیلی برای معلولان نداریم و این در حالی است که در مواردی لازم است معلولان داروهای بسیار گرانی مصرف کنند.
فرار دولت از مواجه با مطالبات معلولان
علی.م یکی از معلولان حاضر در اجتماع مقابل سازمان برنامه و بودجه میگوید: دولت با این رفتارهای قهرآمیز سیاست فرار رو به جلو را در دستور کار خود قرار داده است. ما نه شعار سیاسی دادهایم و نه حتی به کسی توهین کردهایم. ما تنها خواستار پاسخگویی مسوولان هستیم اما این برخوردها نشان میدهد که دولت حتی تحمل شنیدن حداقل انتقاد را هم ندارد.
او میافزاید: در این شرایط اقتصادی و با این تورمی که افراد سالم هم برای تامین معیشت خود با مشکل مواجه میشوند چرا باید حقوق معلولان از سوی دولت نادیده گرفته شود. مساله اینجاست که مسوولان فکر میکنند معلولیت هیچوقت برای آنها یا افراد خانواده شان رخ نخواهد داد در حالی که هیچ کس از فردای خود خبر ندارد. البته این افراد اگر در خانواده مسوولان باشند هم باز از امکاناتی بهره مند خواهند شد که ما در خواب هم آنها را نمیبینیم. وقتی همهچیز در کشور ما به رانت و روابط خلاصه میشود دیگر نمیتوان توقع دیگری داشت.
به مشکلات معلولان که میرسند
نبود منابع را بهانه میکنند
مدیر کمپین معلولان نیز در این رابطه گفت: متاسفانه مسوولان هر وقت حرف از مشکلات معلولان به میان میآید مساله نبود منابع در کشور را مطرح میکنند در حالی که برای کارهای غیر ضروری منابع ضروری در نظر گرفته میشود و کسی هم حق اعتراض ندارد.
بهروز مروتی افزود: تجمع روز یکشنبه که با حضور گسترده و بینظیر معلولان نسبت به عدم اجرای ماده ۲۷ قانون حمایت از معلولان در مقابل ساختمان سازمان برنامه و بودجه در حال برگزاری بود با جو شدید امنیتی و برخورد ماموران پلیس مواجه و یکی از اعضای کمپین که با معلولیت جسمیحرکتی شدید از سنندج خود را به تهران رسانده بود بازداشت شد که او هم با تعهد آزاد شد.
او ادامه داد: از لحظه اول برگزاری تجمع برخوردهای پلیس چکشی بود تا جایی که برخی از دوستانمان ترسیدند، از روی ناچاری حاضر به نشست یکساعته با رییس اداره سلامت و رفاه اجتماعی سازمان برنامه شدم اما او چیز تازهای برای گفتن نداشت. کل صحبتش حول محور نبود منابع در کشور چرخید و برای اجرای ماده ۲۷ قانون معلولان برنامهای اعلام نکرد.
به نام مذاکره، از پلیس امنیت سردرآوردیم
این فعال حوزه معلولان بیان کرد: ناچار برای استراحت و خوردن لقمه نانی دور میدان بهارستان جمع شدیم که ماموران نیروی انتظامی رسیدند. گفتند اینها را رد کن بروند ما هماهنگ کردهایم با رییس قرارگاه صحبت کنی تا با صدور مجوز برای برگزاری تجمعاتتان مشکلی پیش نیاید. مروتی افزود: اعتماد کردم اما وقتی رفتیم سر از پلیس امنیت درآوردیم. تبلت، گوشی و سیمکارتم را گرفتند و تمام اطلاعاتم شخصیام را کنترل کردند، تبلت و سیمکارتم را توقیف کردند و از من خواستند متعهد به عدم برگزاری تجمع اعتراضی شوم. من هم چون تعدادی از همراهان ویلچریام پس از ساعتها خستگی در ماشین معطل بودند ناچار تعهد کردم تا پایان سال تجمع برگزار نکنم و در صورت فراخوان طبق قانون با من برخورد شود.
بدترین رفتار با معلولان در دوره رییسی
این فعال حوزه معلولان با انتقاد از دولت در بیتفاوتی نسبت به مشکلات معلولان، مطرح کرد: بااینکه رییس دولت وعدههای زیادی به معلولان داده بود اما از حذف ردیف بودجه قانون حمایت گرفته تا بیتوجهی، توهین، کتککاری، توقیف گوشی، ریختن در خانه معلولان فاقد قدرت راه رفتن، احضار، فریب و گرفتن تعهدنامه اجباری و… بدترین اقدامات و نامتعارفترین نوع رفتار با معلولان در دولت رییسی رقم خورد.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع