وزش هر گردباد پیش از هر «کس و کار»، «خس و خار» را
به «بالا می کشاند» و بر «صدرا می نشاند».
در هر«دریای موّاج»، «بلوای امواج»،
با هر «کولاک»،هر «خس و خاشاک» را
چون «خوی خیزاب» به «روی آب» می آورد.
آن گاه که «گردباد می وزد» پیش از هرکس «نقّاد را می گزد»!
بنابراین آن جا که «استبداد،بیداد» می کند و «بیداد به استبداد» می انجامد،
«زورمندان زمین»،«ورجاوندان وزین» را
از «صدر فرومی کشند»و با «غدر به هر سو می کشانند»،
ولی «لوسان مست» و «چاپلوسان پست» را
«قدر می دانند» و بر «صدر می نشانند»!
چه زیبا می سراید «کلیم کاشانی» این «کلام شایانی» را:
قانونِ گرد باد بُوَد روزگار را
جُز خار و خَس زمانه به بالا نمى برد
غدر:خیانت، فریب،بی وفایی ،نغض عهد
لوس :چرب زبان ،چاپلوس
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
