مهندس خسرو سلجوقی عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت :
ازآنجاکه برنامه‌ریزی اجتماع‌محور احساس مالکیت و دل‌بستگی را در بین مردم تقویت می‌کند و بستر‌های لازم برای جلب مشارکت آن‌‌ها را فراهم می‌سازد. همچنین، در این شیوه طیف گسترده‌تری از افراد با ایده‌‌ها و مسائل متنوع در روند برنامه‌ریزی گرد هم می‌آیند، در نتیجه دورنمای بهتری از مسئله حاصل می‌شود و لغزش‌های ناشی از عدم آگاهی درباره واقعیت‌های جامعه هدف کاهش می‌یابد. این شیوه برنامه‌ریزی فرصت بیشتری برای شنیده شدن صدای گروه‌‌های حاشیه‌‌ای و محروم فراهم می‌آورد. به‌‌علاوه برنامه‌‌ها و تصمیم‌‌‌هایی که از رهگذر مشارکت حاصل می‌شوند، اعتبار بیشتری در نهاد‌های دولتی و نزد مردم دارد و درگیر کردن اشخاص و نهاد‌های مؤثر زمینه‌‌سازی برای بهبود اعتماد متقابل است علاوه بر این در برنامه‌ریزی اجتماع‌محور روند توسعه فرهنگی و اجتماعی جامعه هموارتر است.
ازاین‌رو برای ارائه برنامه‌‌ای برای جلب مشارکت و توانمندسازی اجتماعات محلی در فرمانداری استان … از رویکرد‌های توسعه درون‌زا و برنامه‌ریزی اجتماع‌محور بهره گرفته‌شده است. به این منظور در تمام مراحل از «چارچوب توسعه انسانی پایدار» که یکی از پرکاربردترین رهیافت‌های مبتنی بر توسعه (در معنای قابلیت‌ها، دارایی‌ها و فعالیت‌های لازم برای گذران زندگی) است، بهره گرفته‌شده و اصول حاکم بر رهیافت توسعه انسانی پایدار یعنی مردم محوری، پویایی، تکیه بر نقاط قوت جوامع، همکاری بین بخشی و جامعه‌نگری ویژگی‌هایی است که در کنار توجه به مسئله پایداری بر مطلوبیت استفاده از این چارچوب می‌افزاید. بر این اساس «طرح اقتدار اقتصادی استان …» با برشمردن مزایا و کاستی‌های صرفاً برون‌زایی و صرفاً درون‌زایی توسعه، رهیافتی را مناسب ارزیابی می‌کند که در حالتی میانه از مواهب و نقاط مثبت توسعه درون‌زا و برون‌زا، جهت ایجاد توسعه‌ای متعادل برخوردار باشد و در پیوستار توسعه درون‌زا و برون‌زا حرکت کرده و خود را مطابق با نیاز‌ها و شرایط منطقه و به فراخور شرایط در هر دوره زمانی به یکی از دو سر این مسیر نزدیک کند.
لطفاجهت مطالعه مطلب روی لینک زیر ضربه بزنید :
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
