دکتر غلامعلی جعفرزاده نماینده اسبق و عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : اگر هنوز کسی تردید دارد چرا اقتصاد ایران نفس کم آورده، کافی است نگاهی به صورتهای مالی شرکت های دولتی بیندازد.
بررسی رسمی ۳۴۲ شرکت دولتی و ۱,۲۹۸ شرکت شبهدولتی در اجرای قانون بودجه ۱۴۰۳ نشان میدهد:
اقتصاد دولتی نه بیمار است، زمینگیر است.
🔴 ۱۳۹ شرکت دولتی، فقط در یک سال، ۴۶۸ هزار میلیارد تومان زیان ساختهاند
🔴 ۳۷۰ شرکت شبهدولتی نیز زیاندهاند
این اعداد شوخی نیست؛ اینها همان پولی است که قرار بود صرف تولید، اشتغال و زیرساخت شود اما در چاه ناکارآمدی دفن شده است.
بودجه؛ ویترین شیک، انبار خالی
در لایحه بودجه، این شرکتها آراسته، منظم و بعضاً سوددهاند؛
اما در واقعیت، زیان پشت زیان میسازند.
بودجه اینجا نه ابزار برنامهریزی،
بلکه برگه سفیدشویی عملکرد مدیران ناکارآمد است.
سؤال ساده است:
اگر این شرکتها خصوصی بودند،
کدام بانک، کدام سهامدار، کدام حسابرس اجازه ادامه فعالیت به آنها میداد؟
راز ماندگاری بنگاههای ورشکسته
پاسخ روشن است:
▪️ چون ورشکستگی برایشان تعریف نشده
▪️ چون مدیر عوض میشود، اما پاسخگویی نه
▪️ چون زیان از جیب مدیر نمیرود، از جیب مردم میرود
در این مدل، هرچه ناکارآمدتر باشی،
امنتر هستی.
۴۶۸ هزار میلیارد تومان؛ عددی که باید فریاد زد
این رقم یعنی:
• بلعیدن بودجه عمرانی کشور
• توجیه دائمی کسری بودجه
• چاپ پول، تورم و فشار معیشتی
بعد همان مدیران زیانساز، با خونسردی میگویند:
«تورم ریشه بیرونی دارد»!
شبهدولتیها؛ خصوصینما، دولتیخرج
۳۷۰ شرکت شبهدولتی زیانده یعنی:
• نه پاسخگو به دولت
• نه رقابتی مثل بخش خصوصی
• اما همیشه متصل به منابع عمومی
خصوصی نیستند،
دولتی هم نیستند؛
فقط پرهزینهاند.
واگذاری؟ بله؛ اما نه با رانت و دور زدن
خصوصیسازی اگر قرار است:
• به دوستان،
• صندوقها،
• یا شرکتهای وابسته واگذار شود،
اسمش اصلاح نیست؛
تغییر تابلو با همان سفره است.
واگذاری واقعی یعنی:
✔️ شفافیت کامل
✔️ خروج دولت از مدیریت
✔️ پایان مصونیت مدیران
جمعبندی اقتصادی ـ سیاسی
شرکتهای دولتی امروز:
• موتور رشد نیستند
• ضربهگیر نیستند
• بلکه بار اضافه اقتصادند
تا زمانی که این حیاطخلوتها جمع نشوند،
هر حرفی از کنترل تورم، رشد اقتصادی و عدالت،
شعار کمهزینه و نتیجهصفر است.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
