امام صادق(ع) : هنگامی که روزه هستی باید گوش و چشم تو از حرام
و باطن و تمام اعضای بدنت از زشتی ها روزه باشد.
ماه مبارک رمضان ماهی است که «سرآغازش رحمت»،«میانه اش مغفرت»
و پایانش رهایی از «عطش عالَم» و «آتش جهنّم» است.
رمضان، «ماه انفجار نور» است و «فصل سبز سرور».
شکم و شهوت «دیرینی‌ترین دام» و «زمینی‌ترین اندام» است .
انسان چون آن دو اندام را «روزه‌دار» و در «حصار انحصار» ببیند،
از هرزه گردی های «دیگر اندام‌ها» در «وادی حرام‌ها»بر خود می‌لرزد.
رمضان، «بهار دل» است و شب های قدر ،«فصل فضائل».
این فصل با «رویت هلال» و «دریا و استدلال» آغاز می شود؛
اما فصل بهار دل ها نه با «رویت هلال» که با «تحوّل در حال» آغاز می گردد.
بهار رمضان و شب های قدر چون «نسیم کوهسار» و «شمیم لاله‌زار» است
که نه تنها «خاک» را ، که «افلاک» را حیات می بخشد.
«نسیم سحرگاهانش، مشکبار» است و «شمیم شامگاهانش، خوشگوار».
در «رگ‌های رمضان» چون «برگ‌های جنان» ،
«نور نیایش» و «شور ستایش» جاری است.
در هر لحظه عطری از عشق «نهفته» و غنچه ای از شوق «شکفته» است.
نسیم رمضان «بهارآفرین» است و «عطرآگین».
«نسیمش نرم خیز» است و «شمیمش ، مشکبیز».
در شب های قدر از «حنجره» هر «پنجره» آوای تلاوت قرآن را می شنویم
که در کوچه ها «رایحۀ ریاحین رحمت» و «نسیم عطرآگین معنویت» می پراکند.
بر شاخساران گلدسته‌ها «گل تکبیر می‌شکفد» و «سینۀ سیاه ظلمت را می شکافد».
از ساقۀ تُرد لحظه ها«جوانه های سبز عرفان» و «شکوفه های سرخ ایمان» می روید.
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
https://t.me/amotahar
