اقتصاددان : پسین پنج شنبه، سیزدهم شهریور ماه ۱۴۰۴ سی و هشتمین نشست « شاهنامه پژوهی تخصصی » با حضور استاد دکتر محمد رسولی در خانه ی هنرمندان ایران برقرار و برگزار شد. در این نشست استاد رسولی با استناد به ابیاتی از شاهنامه به تاریخچه ی دیپلماسی در ایران و جهان و شکوه دولت – کشور در ایران عهد کهن( دوران پیش از باستان!) پرداخت. شاهنامه پژوهان نیز به تبادل نظر و اندیشه پرداختند.
در این نشست که قسمت های سفر سیندخت(همسر پادشاه کابل) به سیستان و دیدار دیپلماتیک او با « سام» فرمانروای آن منطقه ی ایران مورد بررسی قرار گرفت، پرسش های دیگر باشندگان نیز مورد بحث و بررسی قرار گرفت. از جمله راجع به چیستی « فر» و فره ایزدی که در این قسمت شاهنامه هم اشاره می شود بحث شد. دکتر هوشنگ طالع منظور از « فره ایزدی» در شاهنامه را همان مقبولیت و مورد پذیرش عموم بودن پادشاه و به طور کلی حاکمیت دانست. دکتر رسولی در تایید این نظر به داستان جمشید اشاره کرد. رسولی گفت:
ایرانیان در آن زمانه ی دور انجمنی مانند « مجلس خبرگان » در زمان ما داشتند. کهن ترین بن نوشت های مردمان ما، نشان از اداره ی امور بر پایه ی « انجمن» یا شورا یا همان « مجلس» دارد. این سنت را ایرانیان از سیزده هزار سال پیش با خود داشتند. ایرانیان به حکم عقل و دانش، دریافته بودند که اداره ی امور و تشخیص درست برای انتخاب تصمیم مناسب، کار یک نفر آدم تنها نیست. از همین رو در اوستا آمده است که: …اهورا مزدا به جمشید گفت کنار رود دایی تیای نیک در ایرانویچ با «برترین مردان» انجمن نماید. برترین مردان یعنی نخبه ترین و خبره ترین مردان در آن انجمن یا به زبان امروزی « مجلس» عضو شوند. این مجلس توانایی و قدرت عزل و نصب رهبر سیاسی، دینی کشور یعنی پادشاه را داشت و این مجلس پس از اینکه شاه یعنی جمشید دیکتاتوری پیشه می کند به فکر یافتن یک حاکم دادگر و خدا ترس می افتند. از این رو سراغ مرداس می روند.
بنا بر این روشن است که اداره ی امور به گونه ای بر اساس انجمن و شورا بوده است.
این برنامه توسط رسانه های معتبر کشور پوشش خبری داده شد. این مفهوم در سر تا سر تاریخ کهن ایران، با نام های گوناگون، اما درون مایه ی یکسان به روشنی به چشم می خورد.در دوران جمشید جم، « انجمن» یا همان مجلس خبرگان زیر نام « مهان سالخورده» حضور دارد.
مجری چنین برنامه هایی موسسه ی فرهنگی بزرگمهر حکیم است.
نشست های شاهنامه پژوهی تخصصی هر ماه، یک بار به همت موسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم و با تدریس دکتر محمد رسولی تشکیل می شود. حضور برای عموم آزاد و شماره تماس هماهنگی ۰۹۱۰۲۲۲۱۴۰۹ می باشد.
جناب پروفسور استاد بهنام ملکی ، اقتصاددان و شاهنامه پژوه
پسین پنج شنبه، سیزدهم شهریور ماه ۱۴۰۴ سی و هشتمین نشست « شاهنامه پژوهی تخصصی » با حضور استاد دکتر محمد رسولی در خانه ی هنرمندان ایران برقرار و برگزار شد. در این نشست استاد دکتر هوشنگ طالع( شاهنامه شناس و اقتصاد دان)، جناب پروفسور بهنام ملکی( اقتصاد دان برجسته ی کشور و شاهنامه پژوه) و سایر صاحب نظران حضور داشتند. استاد رسولی با استناد به ابیاتی از شاهنامه به تاریخچه ی دیپلماسی در ایران و جهان و شکوه دولت – کشور در ایران عهد کهن( دوران پیش از باستان!) پرداخت. شاهنامه پژوهان نیز به تبادل نظر و اندیشه پرداختند.
همچنین پروفسور بهنام ملکی بر نیاز امروز جامعه به پرداختن به متون کهن که سبب تحکیم انسجام ملی می شود تاکید نمود و در عین حال خواستار تطبیق مسایل روز بر انها و بررسی مسایل روز با استفاده از این تجربیات تاریخی شد.
در این نشست که قسمت های سفر سیدخت (همسر پادشاه کابل) به سیستان و دیدار دیپلماتیک او با « سام» فرمانروای آن منطقه ی ایران مورد بررسی قرار گرفت، پرسش های دیگر باشندگان نیز مورد بحث و بررسی قرار گرفت. از جمله راجع به چیستی « فر» و فره ایزدی که در این قسمت شاهنامه هم اشاره می شود بحث شد. دکتر هوشنگ طالع منظور از « فره ایزدی» در شاهنامه را همان مقبولیت و مورد پذیرش عموم بودن پادشاه و به طور کلی حاکمیت دانست. دکتر رسولی در تایید این نظر به داستان جمشید اشاره کرد. رسولی گفت:
ایرانیان در آن زمانه ی دور انجمنی مانند « مجلس خبرگان » در زمان ما داشتند. کهن ترین بن نوشت های مردمان ما، نشان از اداره ی امور بر پایه ی « انجمن» یا شورا یا همان « مجلس» دارد. این سنت را ایرانیان از سیزده هزار سال پیش با خود داشتند. ایرانیان به حکم عقل و دانش، دریافته بودند که اداره ی امور و تشخیص درست برای انتخاب تصمیم مناسب، کار یک نفر آدم تنها نیست. از همین رو در اوستا آمده است که: …اهورا مزدا به جمشید گفت کنار رود دایی تیای نیک در ایرانویچ با «برترین مردان» انجمن نماید. برترین مردان یعنی نخبه ترین و خبره ترین مردان در آن انجمن یا به زبان امروزی « مجلس» عضو شوند. این مجلس توانایی و قدرت عزل و نصب رهبر سیاسی، دینی کشور یعنی پادشاه را داشت و این مجلس پس از اینکه شاه یعنی جمشید دیکتاتوری پیشه می کند به فکر یافتن یک حاکم دادگر و خدا ترس می افتند. از این رو سراغ مرداس می روند.
بنا بر این روشن است که اداره ی امور به گونه ای بر اساس انجمن و شورا بوده است.
این برنامه توسط رسانه های معتبر کشور پوشش خبری داده شد. این مفهوم در سر تا سر تاریخ کهن ایران، با نام های گوناگون، اما درون مایه ی یکسان به روشنی به چشم می خورد.در دوران جمشید جم، « انجمن» یا همان مجلس خبرگان زیر نام « مهان سالخورده» حضور دارد.
مجری چنین برنامه هایی موسسه ی فرهنگی بزرگمهر حکیم است.
نشست های شاهنامه پژوهی تخصصی هر ماه، یک بار به همت موسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم و با تدریس دکتر محمد رسولی تشکیل می شود. حضور برای عموم آزاد و شماره تماس هماهنگی ۰۹۱۰۲۲۲۱۴۰۹ می باشد.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
