از مزیت های نسبی کشور و ملت ایران، داشته های فرهنگی است. داشته های فرهنگی در مقیاس زیاد و با محتوای بسیار ارزشمند و مهم.
به ویژه در ادبیات اعم از نظم و نثر ایرانیان جزو برترین ها هستند. مهم ترین اثر ادبی که ایرانیان دارند،
شاهنامه ی حکیم ابوالقاسم فردوسی است. شاهنامه اثر فرهنگی بی مانند و منحصر به فردی است که در آن موضوعات و مسایل مختلف و گوناگونی وجود دارد.
برخی از دانشمندان گفته اند« عمر یک نفر انسان برای تحقیق کامل در شاهنامه کفایت نمی کند». دکتر محمد رسولی( شاهنامه شناس مشهور) نیز یک بار در پاسخ به پرسش یکی از دانشجویانش، این سخن را تایید و بر آن تاکیید کرده بود. بنا براین معلوم می شود که شاهنامه یک کتاب عادی نیست. بلکه به راستی شاهنامه به تنهایی یک کتابخانه است. شاهنامه سبب انسجام ملی ایرانیان است و نیز کتاب تاریخ زندگی ایرانیان از آغاز تمدن است.
از جمله افرادی که روی شاهنامه کار تحقیقی گسترده انجام داده و دستاوردهای ملموس و ویژه ای داشته اند عبارتند از : فریتز ولف آلمانی، ژول مول فرانسوی، ویلیام جونز انگلستانی، مجتبی مینوی، فریدون جنیدی، میرجلال الدین کزازی، هوشنگ طالع، محمد امین ریاحی، اسلامی ندوشن، و….دکتر محمد رسولی.
که به نظر نگارنده دکتر محمد رسولی، برترین شاهنامه شناس دویست سال اخیر است. زیرا با روش و نگرش علمی و دانشگاهی و با گستردگی موضوع ( که گاهی دور از ذهن است) به شاهنامه پرداخته اند.
در هر روی، شاهنامه گنجینه ی مهم فرهنگی، ادبی است که در آن از موضوعات سیاسی مانند علم کشورداری، اجتماعی ،تاریخی، جغرافیایی و…می توان یافت.
علیرضا ارگی
