هر حکومتی که «شادی را با تحکُّم» و «آزادی را از مردم» بگیرد،
قطعاً «دچار بُن‌بست» و «گرفتار شکست» می‌شود.
زیرا «حال انسان بدون شمیم شادی می‌افسُرَد»
و «نهال جهان بدون نسیم آزادی می‌پژمُرَد»!
با تکیه بر سرنیزه می‌توان با«ابهام و تردید ایستاد»و«پیام تهدید فرستاد»،
ولی نمی‌توان آن را «به‌کاربست»و بر «روی آن نشست» .
بیاییم از هر «عبارت،عبرت» بگیریم و از هر «بصارت،بصیرت»!
