کسی که با «زور،حقیر» و از سوی هر«مُزدور،تحقیر» می‌شود،
و خود با «رضایت» و بدون «شکایت»،
«تن به حقارت» و «وطن به غارت» می‌دهد،
او نه «خویی از سلامت روانی» برده و نه «بویی از کرامت انسانی».
نه از «حقارت ،رنجه» می‌شود و نه از «اسارت،شکنجه».
با آن «خو» گرفته و از این،«بو».
او «بایستۀ پستی» و «شایستۀ تهیدستی» است.
انسان با «احساس کرامت» می‌تواند«اساس لئامت» را درهم‌کوبد.
همیشه انسانِ«حقیر،تحقیر» می‌شود و «کریم،تکریم».
بنابراین بیاییم به همۀ انسان‌ها از هر«رنگ و ریشه» و با هر«فرهنگ و اندیشه»،
صمیمانه «مهر بورزیم» تا به «سپهر بیرزیم»!
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
