اقتصاددان : کارمان شده این که فقط به یک مُشت بنیاد و سازمان های الکی که به هیچ دردی هم نمی خورند ؛ پول بدهیم. به آقایان گفتم این بساط باید جمع شود. از قرار معلوم کفگیر به ته دیگ خورده و جبرانِ برخی کسری ها دیگر از چرخه ی توان و مدیریت مدیران خالی شده. همین الان بودجهٔ کشور هشتصد هزار میلیارد تومان کسری دارد. رقمی فوق نجومی که معلوم نیست طی روزهای آتی چه فاجعه ای دامن کارگران و کارمندان و اقشار آسیب پذیر در جامعه را بگیرد. مشخصا برای جبرانِ ابن کسری و تأمین آن یا باید بودجهٔ سازمان های مفت خور را قطع کرد و یا آب فراوان به بودجه بست و پول ملی را رقیق‌تر و بی ارزش تر کرد. و یا اگر زور دولت به این سازمان ها و نهادها نرسد راهی پیدا نکند جز دست دراز کردن در جیب مردم. جیبی که دیگر هیچ ندارد و کاملا سوراخ و پاره شده است.
به واقع قطع کردن بودجه های میلیاردی برخی نهادها و سازمان ها که در این مدت مفت خورده اند و مفت خوابیده اند ؛ یک شبه امکان پذیر نخواهد بود و از عهده ی دولت و شخص رییس جمهور هم بر نخواهد آمد. سالهاست این هزینه ها پرداخت شده و حالا جزو الزامات و بایدها قرار گرفته و قطع آن قدرتی مافوق قدرت رییس جمهور را می طلبد. بودجه هایی که معمولا چندین پیوست دارند تا حساسیت افکار عمومی را برانگیزانند. دستگاه‌ها و سازمان‌هایی این بودجه ها را می گیرند که رهاورد آنها از محل بودجه‌های میلیاردی و بعضا هزار میلیاردی اصلا مشخص نیست و دستگاه‌های بالاسری آنها هیچ گاه گزارشی از چگونگی هزینه کرد بودجه‌های این دستگاه‌ها را برای افکار عمومی منتشر نکرده‌اند. نهادهایی که چه در بخش فرهنگ ؛ هنر ؛ تبلیغات و سایر موارد خروجی قابل قبولی نداشتند و بودن یا نبودن شان در سیستم ابدا به چشم نیامد.
حالا که دولت پول ندارد ؛ ناتزازی بی داد می کند ؛ قطعی آب و برق مردم را به شدت کلافه کرده و صدای عامه ی مردم جامعه را در آورده و ملت را در آستانه ی یک رخداد غیر قابل باور قرار داده و از آن طرف تهدیدها و تحریم ها و فشارها نیز روز به روز بیشتر و بیشتر می شود ؛ تازه آقایان بیدار و هوشیار شده اند که باید حتما نهادها و سازمان های مفت خور را از گردونه ی فعالیت های بیهوده خارج کنند و بودجه های آنها را در بخش های مهمتری مورد استفاده قرار دهند. گفتن این که من به آقایان گفته ام باید این بساط را جمع کنید از پشت تریبون خیلی ساده و آسان است. اما در حقیقت کار حضرت فیل است. این نهادها و سازمان ها پشت شان گرم است و دستهایی از آنها محافظت می کند که قطعا حرکت دولت را برای محدود کردن بودجه هایش می بندد و عملا به دولت و شخص چنین اجازه ای را نمی دهد. بنیادها و سازمان های الکی که دهان ها و جییب های گشاد دارند و سالهاست در سایه پول های مملکت را بلعیده اند. فقط مانده مردم اش.
جعفر بخشی بی نیاز
نویسنده و روزنامه نگار
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
